Informacje dla pacjentów i gości

Profilaktyka upadku

Szanowny Pacjencie, Pacjentko, Rodzino, Opiekunie,

upadki są jednym z poważniejszych zagrożeń utraty sprawności, szczególnie wśród osób starszych. Osoby zdrowe i sprawne fizycznie są w stanie, w przypadku zagrożenia upadkiem, samodzielnie wykonać odpowiedni ruch asekurujący, powstrzymujący przed upadkiem lub zmniejszający jego negatywne skutki – złamania, zwichnięcia, stłuczenia. Ten kompensujący mechanizm ulega osłabieniu w przypadku niepełnosprawności oraz w wieku podeszłym. W przypadku osób, które z trudem kontrolują swoje ruchy i u których zawodzi zmysł równowagi, upadki stają się zagrożeniem codziennym. Osoby te upadają zwykle niefortunnie, ze wszystkimi możliwymi następstwami, pogarszając tym samym stan swojej sprawności i jakość życia. Istotnym problemem opiekuńczym staje się eliminowanie ryzyka upadków i ograniczenie następstw negatywnych skutków dla zdrowia.

Podejmijmy więc wspólne działania w celu ograniczenia upadków wśród naszych pacjentów.

Do większości upadków dochodzi podczas wykonywania prostych czynności np.:
– wstawanie
– siadanie
– pochylanie się
– chodzenie

Przyczyny upadków można podzielić na czynniki:

1) wewnętrzne związane ze stanem zdrowia pacjenta, zaburzeniami w obrębie organizmu, wiekiem, które wynikają z:
– zmian wstecznych usposabiających ludzi starszych do upadku – zmiany te dotyczą narządów zmysłów, które biorą udział w kontroli postawy, wzroku, słuchu, równowagi, układu nerwowego i mięśniowo-szkieletowego,
– chorób neurologicznych, które w różnym stopniu upośledzają sprawność motoryczną chorych,
– upośledzenia wzroku wywołanego różnymi chorobami, które powodują obniżenie adaptacji do ciemności i ostrego światła, widzenia przestrzennego,
– zmian w obrębie układu mięśniowego, które polegają na zaniku komórek mięśniowych, osłabieniu siły mięśniowej,
– chorób układu sercowo-naczyniowego (zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca),
– chorób związanych z metabolizmem np.: cukrzyca, anemia,
– problemów z narządem ruchu (choroba zwyrodnieniowa stawów, zniekształcenia stawów),
– chorób psychicznych – depresja, stany lękowe, otępienie,
– założonych opatrunków gipsowych,
– upadków w przeszłości, które predysponują do ryzyka upadku,
– każdej choroby infekcyjnej, która pogarsza stan ogólny i sprawność pacjenta;

2) zewnętrzne związane z otoczeniem, w którym przebywa pacjent, wynikające z:
– braku poręczy, pochwytów,
– nierównej, śliskiej podłogi,
– nieprawidłowego oświetlenia,
– stojących na drodze przedmiotów,
– braku balkoników, chodzików.

WSKAZÓWKI DLA PACJENTÓW POZWALAJĄCE NA OGRANICZENIE RYZYKA UPADKÓW PRZY PRZYJĘCIU DO SZPITALA

Podaj lekarzowi informację na temat dotychczasowych upadków i dokładnie opisz towarzyszące im okoliczności.
Koniecznie powiadom lekarza o wszelkich przyjmowanych regularnie lekach, łącznie z preparatami ziołowymi, a także o zażywanych doraźnie; skorzystaj z przygotowanego wcześniej spisu.
Odpowiedz na pytania dotyczące zakresu poruszania się, wstawania, kłopotów z utrzymaniem równowagi.
Przećwicz w obecności personelu medycznego korzystanie z przycisku „przywoływacza” i korzystaj z niego w sytuacji wystąpienia zawrotów głowy, zaburzeń równowagi.
Dowiedz się, gdzie jest włącznik światła, abyś w nocy mógł z niego swobodnie skorzystać.
Proś o pomoc zawsze, gdy jej potrzebujesz.

WSKAZÓWKI DLA PACJENTÓW POZWALAJĄCE NA OGRANICZENIE RYZYKA UPADKÓW W TRAKCIE POBYTU W SZPITALU

Noś stabilne obuwie na płaskim obcasie, z podeszwą antypoślizgową, stabilizującą staw skokowy.
Korzystaj z uchwytów ściennych, taboretów lub pomocy osób trzecich w trakcie kąpieli pod prysznicem.
Przestrzegaj zaleceń personelu medycznego dotyczących sposobu poruszania się np.: nakazu chodzenia wg wyuczonego przez rehabilitanta schematu, korzystania z pomocy przy wstawaniu, zakazu samodzielnego chodzenia, zbyt energicznego schylania się, podnoszenia lub wstawania z łóżka.
Trzymaj rzeczy, z których korzystasz blisko siebie.
Nie wychylaj się po przedmioty, które znajdują się na podłodze poza zasięgiem twoich możliwości – bez obaw wezwij „przywoławczem” personel medyczny.
Po dłuższym leżeniu w łóżku, wstawaj stopniowo – najpierw usiądź nie spuszczając nóg, następnie powoli opuść nogi, i jeśli nic się nie dzieje – wstań. W przypadku wystąpienia zawrotów głowy powiadom personel medyczny.
Zachowaj szczególną ostrożność w trakcie czynności porządkowych na oddziałach. Unikaj śliskich i mokrych powierzchni – zwracaj uwagę na znaki ostrzegawcze wskazujące mokrą podłogę.
Zachowaj ostrożność podczas chodzenia w okolicy drzwi otwierających się na zewnątrz.
Korzystaj z laski, balkonika, wszelkich uchwytów, pomocy personelu w przypadku trudności z poruszaniem się, przy zaburzeniach równowagi.

WSKAZÓWKI DLA PACJENTÓW POZWALAJĄCE NA OGRANICZENIE RYZYKA UPADKÓW PO POWROCIE DO DOMU

Poniższe porady zawierają propozycje rozwiązań zabezpieczających osobę starszą, niepełnosprawną przed upadkiem. Państwo zdecydujecie, które z nich są możliwe do wprowadzenia w Waszym domu:

Zadbaj o właściwe wyposażenie mieszkania – proponujemy ustawienie pod ścianami stałych, pewnie stojących mebli, aby osoby poruszające się z trudnością mogły się o nie wesprzeć.
Unikaj stromych schodów, ruchomych dywanów i chodników, śliskich nawierzchni.
Zadbaj, aby krzesła i fotele były solidne i stabilne, wyposażone w oparcia, a poręcze zamocowane równolegle do siedziska. Siadając sprawdź czy swobodnie opierasz stopy o podłoże.
Dobrze oświetl schody, a na krawędziach stopni, przymocuj taśmę antypoślizgową.
Zainstaluj obok wanny lub w kabinie prysznicowej drążki o chropowatej powierzchni, a dno wanny lub brodzika zabezpiecz wkładając maty antypoślizgowe.
Myj się na specjalnych krzesłach lub ławeczkach.
Zamontuj dodatkowe uchwyty w łazience i toalecie.
Zamontuj właściwe oświetlenie, a włączniki światła w sposób umożliwiający natychmiastowy dostęp po wejściu do pomieszczenia.
Miej telefon w łatwo dostępnym miejscu.
Rozmieść przedmioty codziennego użytku w taki sposób, aby przy ich wyjmowaniu nie było konieczne wchodzenie na stołki lub nadmierne schylanie się.
Rozważ zastosowanie barierek zabezpieczających przed wypadnięciem z łóżka.
Zwróć uwagę na dobór wygodnego, lekkiego i antypoślizgowego obuwia stabilizującego staw skokowy.
Wykorzystaj pomoce techniczne do poruszania się zmniejszające ryzyko upadków, tj.: laski, trójnogi, podpórki dwukołowe lub czteropunktowe, balkoniki.
Pamiętaj o konieczności wolnego przyjmowania pozycji pionowej po leżeniu lub dłuższym siedzeniu oraz o wykonaniu przed wstaniem ruchów zginania i prostowania stóp w dwóch kierunkach – podeszwowym i grzbietowym, w celu zmniejszenia ryzyka upadku wynikającego z nagłego spadku ciśnienia krwi po zmianie pozycji.
Poproś opiekuna o pomoc w pokonywaniu barier architektonicznych, np. progi.
Stosuj w razie potrzeby aparat słuchowy, okulary.
Kontroluj leki – niektóre powodują senność lub zawroty głowy, co sprzyja upadkom.
Wyeliminuj czynniki stresujące – hałas, miganie obrazu TV.
Wykonuj odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne.

Stworzenie bezpiecznego otoczenia i szczególny nadzór nad osobami predysponowanymi do częstych upadków, może mieć duży wpływ na poprawę efektów rehabilitacji oraz jakości życia pacjentów jak też i ich opiekunów.

Profilaktyka upadków (Pobierz całość w pliku PDF)

Pomoc psychologiczna

Każdy człowiek posiada różnorodne zasoby czyli zdolności, umiejętności, talenty, czy źródła wsparcia które pomagają mu w radzeniu sobie z różnymi sytuacjami, umożliwiają mu rozwój, ułatwiają codzienne funkcjonowanie. Zdarzają się czasem takie sytuacje życiowe, kiedy poziom stresu lub cierpienia są tak wielkie, że zaburzają równowagę emocjonalną człowieka i jego możliwości poradzenia sobie. Wśród takich sytuacji są np. problemy rodzinne, finansowe, sytuacja straty, żałoba, choroba, przewlekły stres i wiele innych. W takich sytuacjach szukamy pomocy psychologa lub psychoterapeuty lub też próbujemy znaleźć informacje o tym jak moglibyśmy sobie poradzić.

Zespół psychologów pracujących w PCM pozostaje do Państwa dyspozycji w ramach pracy na poszczególnych oddziałach szpitalnych (Oddział Onkologiczny, Oddział Rehabilitacji Dziennej i Stacjonarnej, Oddział Paliatywny i ZOL) a także w ramach Poradni Zdrowia Psychicznego oraz Poradni Leczenia Uzależnień. Udzielamy wsparcia i pomocy pacjentom, a także ich rodzinom.

Ponadto zgromadziliśmy dla Państwa przydatne informacje, linki do poradników, broszur i profesjonalnych stron internetowych, które pomogą poradzić sobie z różnorodnymi problemami i trudnościami, z którymi przychodzi Wam się mierzyć. Zebrane materiały psychoedukacyjne i treningowe odzwierciedlają najczęstsze tematy, z którymi zmagają się nasi pacjenci. Zachęcamy do zapoznania się z nimi poniżej.

Biorąc pod uwagę sytuację epidemiologiczną, która dotknęła nasz kraj koniecznym jest podjęcie odpowiednich środków, które zwiększą Państwa bezpieczeństwo podczas pobytu w szpitalu. W związku z powyższym wprowadzono ograniczenia liczby personelu, z którymi Państwo będziecie mieć bezpośrednią styczność podczas pobytu na oddziale.

Chcąc pozostać do Państwa dyspozycji zapewniamy możliwość konsultacji telefonicznych oraz mailowych. W sytuacjach wyjątkowych możliwy jest kontakt bezpośredni, po wcześniejszym ustaleniu terminu.

Maile prosimy kierować na adres: psycholog.pcm@szpitalpleszew.pl

O potrzebie konsultacji telefonicznej prosimy informować Pielęgniarkę Oddziałową.

MATERIAŁY PSYCHOEDUKACYJNE I TRENINGOWE

Lęk i niepokój

Ciekawy i przydatny artykuł dotyczący tego, w jaki sposób radzić sobie z lękiem i niepokojem, który może nam towarzyszyć w związku z aktualną sytuacją epidemiologiczną można znaleźć tutaj:

https://zdrowaglowa.pl/koronawirus-jak-lek-przed-nim-moze-pomoc-zamiast-paralizowac-jak-zadbac-o-siebie-podczas-pandemii/

Zaburzenia snu

Relaksacja

Kiedy stres przejmuje kontrolę nad Twoim systemem nerwowym, w Twoim ciele wydzielane są hormony, uruchamiające reakcję „walcz lub uciekaj”. „Walcz lub uciekaj” to stan pełnej gotowości naszego organizmu do ratowania się przed zagrożeniem: serce bije szybciej, wzrasta ciśnienie krwi, tętno i oddech przyśpiesza, mięśnie całego ciała mocno napinają się.

Taka reakcja na stres (czyli na sytuację spostrzeganą przez nas jako zagrażającą) jest całkowicie naturalna i pomaga nam ratować nasze życie i zdrowie. Niestety, kiedy występuje zbyt często, staje się poważnym obciążeniem dla organizmu, który nie ma możliwości odpocząć, lecz cały czas jest w gotowości do walki lub ucieczki. Mówimy wówczas o chronicznym stresie. Relaksacja to najlepszy sposób na przejęcie kontroli nad swoim ciałem. Poznaj podstawowe mechanizmy i skuteczne techniki relaksacyjne:

Technika progresywnej relaksacji mięśni Jacobsona

Dr. Edmund Jacobson wymyślił technikę progresywnej relaksacji mięśni w latach 20-tych XX wieku, jako jeden z elementów terapii pacjentów cierpiących na zaburzenia lękowe.

Technika ta polega na napinaniu i rozluźnianiu kolejnych grup mięśniowych w określonym porządku (progresywnie), zaczynając od mięśni stóp, a kończąc na mięśniach twarzy.

Jej ważnym elementem jest koncentrowanie swojej pełnej uwagi na tych częściach ciała, które są w danym momencie napinane i rozluźniane. Pomaga to z jednej strony dobrze poznać swoje ciało, a z drugiej uczy nas rozpoznawania i regulowania niepotrzebnego napięcia mięśni w zwyczajnych, codziennych sytuacjach.

Technikę znajdziesz w tym linku: https://www.youtube.com/watch?v=nohxTFjVTHU

Trening autogenny Schultza

System ćwiczeń zwany treningiem autogennym opracował dr. Johannes Schultz w 1932 roku. Trening autogenny działa poprzez indukowanie (wzbudzanie) poczucie ciepła i ciężkości w różnych częściach ciała za pomocą stwierdzeń opisujących ten stan. Takie wzbudzanie rozluźnienie wpływa na autonomiczny układ nerwowy, który zwrotnie powoduje dalsze rozluźnienie i stan głębokiego relaksu.

Technikę znajdziesz w tym linku: https://www.youtube.com/watch?v=DAxYabx1ELQ

Techniki wizualizacji

Ćwiczenia wizualizacyjne polegają np. na wyobrażaniu sobie jakiegoś miejsca, sytuacji, wydarzenia, które pomogą Ci poczuć się dobrze i spokojnie. Wystarczy zamknąć oczy i wyobrażać sobie to miejsce lub skorzystać z wizualizacji dostępnych w Internecie. Im częściej robisz to ćwiczenie, tym bardziej będzie skuteczne.

Przykładowe wizualizacje znajdziesz tutaj:

https://www.youtube.com/watch?v=XBeXBATTn1Y

Psychoonkologia

Po diagnozie . Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin.
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik1_www.pdf
Seksualność kobiety w chorobie nowotworowej. Poradnik dla kobiet i ich partnerów
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik2_www.pdf

Seksualność mężczyzny w chorobie nowotworowej. Poradnik dla mężczyzn i ich partnerek.
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik3_www.pdf

Pomoc socjalna. Przewodnik dla pacjentów z chorobą nowotworową
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik4_www.pdf
Pielęgnacja pacjenta w chorobie nowotworowej
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik5_www.pdf
Chemioterapia i ty. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik6_www.pdf
Żywienie a choroba nowotworowa. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik7_www.pdf
Gdy bliski choruje . Poradnik dla rodzin i opiekunów osób z chorobą nowotworową
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik8_www.pdf
Ból w chorobie nowotworowej. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik9_www.pdf
Mój rodzic ma nowotwór. Poradnik dla nastolatków
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik10_www.pdf

Radioterapia i Ty. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik11_www-1.pdf
Moja rehabilitacja. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik12_www.pdf
Życie po nowotworze. Poradnik dla osób po przebytej chorobie
http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik13_www.pdf
Gdy nowotwór powraca. Poradnik dla osób z nawrotem choroby i ich bliskich.
http://programedukacjionkologicznej.pl/poradnik/gdy-nowotwor-powraca

Poradnik dla pacjentów chorujących na szpiczaka mnogiego:
http://www.szpiczak.org/wp-content/uploads/dokumenty/ksiazki/szpiczak_mnogi_t4_srodek.pdf

Poradnik dla pacjentów z chłoniakiem:
https://www.przebisnieg.org/pdf/poradnik_chloniaki.pdf

Chłoniak Hodgkina:
https://ihit.waw.pl/gallery/d35da62e07206c67253607e5f269a946/Poradnik%20-%20Chłoniak%20Hodgkina.pdf

O żałobie – dla dzieci i młodzieży
https://tumbopomaga.pl/images/pdf/dlamlodziezy.pdf
O wsparciu i komunikacji z dziećmi i młodzieżą,gdy ktoś bliski choruje
https://tumbopomaga.pl/images/pdf/dlarodzicow.pdf

Dla kobiet w ciąży i młodych mam:

Stymulacja zaburzonych funkcji poznawczych

Procesy poznawcze stanowią podstawowe funkcje, które pozwalają nam odbierać rzeczywistość, przyswajać wiedzę o świecie, komunikować się z innymi oraz przetwarzać informacje. Najczęściej zaliczamy do nich pamięć, zdolność uczenia się, uwagę, orientację, myślenie logiczne, funkcje językowe i funkcje-wzrokowo-przestrzenne. Skutkiem uszkodzenia mózgu w wyniku udaru, chorób przewlekłych, które wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego może być zaburzenie tych procesów. Często ulegają one również osłabieniu na skutek starzenia się organizmu. Rozpoznanie pogorszenia się funkcji poznawczych jest niezmiernie istotne, ponieważ pozwala na wdrożenie odpowiednich oddziaływań, np. leczenia farmakologicznego lub modyfikacji stylu życia we wczesnym etapie choroby. Kluczowe znaczenie odgrywa również regularna praktyka polegająca na stymulacji funkcji poznawczych. Obejmuje ona szereg ćwiczeń pobudzających funkcje poznawcze, które można wykonywać w zaciszu domowym. Ich wybór oraz stopień trudności warto dostosować do indywidualnych potrzeb czy funkcji, które uległy osłabieniu.

Poniżej znajdują się linki do stron, z których można pobrać (i wydrukować) gotowe zestawy ćwiczeń stymulujących zaburzone funkcje poznawcze:

Można również spróbować swoich ,,sił poznawczych’’ grając w różnorodne gry umysłowe dostępne na platformie poświęconej treningowi umiejętności poznawczych:

https://www.cognifit.com/pl/public/games

Ciekawe wskazówki, jak uprawiać tzw. fitness brain (ćwiczenia umysłu) na co dzień znajdują się tutaj:

http://www.szpitaljp2.krakow.pl/fileadmin/media/marketing/Neurofittness.pdf

Pomoc psychologiczna (Pobierz całość w pliku PDF)

Jak dbać o zdrowie psychiczne w czasie epidemii

Jak dbać o zdrowie psychiczne w trakcie epidemii ? Informacje dla pacjenta

Pamiętaj, że aktualna sytuacja epidemiologiczna może wywoływać w Tobie lęk. To normalne, że obawiasz się o swoje zdrowie i zdrowie Twoich bliskich. Bądź jednak dla siebie życzliwy w doświadczaniu negatywnych emocji – rozmawiaj o nich, nie blokuj, zaakceptuj.
Pamiętaj jednocześnie, że lęk nie musi Tobą zawładnąć, to silna emocja, część Twojego doświadczenia – jednak nie musi na dobre zagościć w Twoim życiu. Nie mamy wpływu na to, że negatywne emocje się w naszym życiu pojawiają, mamy jednak duży wpływ na to, jak sobie z nimi radzimy.
Kontrolę nad lękiem możesz odzyskać dzięki:
– Planowaniu codziennych aktywności. Spróbuj pozytywnie wykorzystać ten czas na zadania lub realizację ważnych dla Ciebie planów, na które wcześniej nie miałeś czasu (może jest to czytanie zaległych książek, rozwój osobisty, nauka języków obcych, praca w ogrodzie, wdrożenie diety lub gotowanie).
– Obserwacji swojej skłonności do uruchamiania negatywnych myśli i czarnych scenariuszy. Zastanów się, w jakim stopniu te myśli mogą być zgodne ze stanem faktycznym, na ile masz skłonności do nadmiernego uogólniania ich na wiele aspektów swojego życia. Pamiętaj, że nie zawsze myśli, które się pojawiają w Twojej głowie oznaczają rzeczywistość.
– Ograniczeniu ilość czasu, którą poświęcasz na czytanie informacji dot. epidemii. Nie ma konieczności byś robił to co 10 min. Ponadto postaraj się korzystać informacji, które pochodzą z rzetelnych, sprawdzonych źródeł, stron internetowych, np. www.gov.pl
– Stosowaniu się do zaleceń, procedur. Dzięki temu wiesz, że robisz wszystko, by chronić zdrowie i życie swoje swoich najbliższych.
– Dbałości o sieć kontaktów społecznych pomimo izolacji. Rozmawiaj z bliskimi i rodziną, wykorzystuj dostępne usługi teleinformatyczne, programy umożliwiające rozmowy audio-video.
– Stosowaniu technik relaksacyjnych. Jeśli czujesz, że dokuczają Ci intensywne objawy lęku (m.in. przyspieszone tętno, pocenie się, drżenie, utrudnione oddychanie) spróbuj je załagodzić dzięki skutecznym i prostym ćwiczeniom, tj.:
Ćwiczenia oddechowe – kilkakrotnie powtarzany cykl oddechowy oparty na świadomym skupieniu się na oddechu, z wydłużeniem fazy wydechu, (która pobudza układ przywspółczulny) umożliwi uspokojenie naszego tętna. Im częściej technika ta będzie ćwiczona, tym lepsze odniesiemy rezultaty. Wśród ćwiczeń oddechowych polecana jest tzw. ,,technika 3-1-6’’:
Technika „3- 1- 6” – polega na tym, że bierzemy wdech przez nos, licząc wolno w głowie do trzech, wstrzymujemy oddech na sekundę, a następnie wolno wydychamy powietrze licząc w głowie do sześciu.
Technika „słowo” – wybieramy słowo , które pomaga się odprężyć („spokój” albo relaks”). Bierzemy wdech i możliwie jak najmocniej wydłużając wydech mówimy (jeśli nie na głos , to w myślach 😉 ) to słowo (np . „spoooooooooooooooookóóóóóóóójjjjjj”). Następnie na bezdechu liczymy do 4, po czym ponownie bierzemy wdech i powtarzamy cały cykl
Progresywna relaksacja mięśni – opiera się na świadomym i celowym napinaniu poszczególnych grupy mięśni przez 5 sekund i koncentracji się na uczuciu napięcia. Po 5 sekundach należy rozluźnić mięśnie skupiając się przy tym na doświadczanym w tym obszarze uczuciu odprężenia. Pomocne we wprowadzeniu tej techniki mogą być nagrania możliwe do znalezienia na youtubie pod hasłem „progresywna relaksacja mięśni metodą Jacobsona’’.
Trening autogenny Schultza – neuromięśniowa technika relaksacyjna, której celem jest przywracanie równowagi między podsystemami autonomicznego układu nerwowego, to jest między przywspółczulnym układem nerwowym a współczulnym układem nerwowym. Przywspółczulny układ nerwowy zawiaduje procesami trawienia i ruchami jelit, obniża ciśnienie krwi, spowalnia bicie serca i reguluje działanie układu odpornościowego. Metoda ta dostępna jest na youtubie pod hasłem: ,,trening autogenny Schultza’’
Techniki wizualizacji – czyli świadome tworzenie obrazów w głowie, kierowanie naszej wyobraźni. Dzięki przywoływaniu przyjemnych obrazów w głowie (np. poprzez wyobrażenie sobie pięknego miejsca przyrody, w którym aktualnie chcielibyśmy przebywać) możliwe jest wprowadzenie naszego umysłu i ciała w stan odprężenia i przyjemnego relaksu. Relaksację opartą na wizualizacji dobrze jest przeprowadzać z wykorzystaniem odpowiedniej muzyki relaksacyjnej. Wiele tego typu utworów lub tekstów wizualizacji można znaleźć w Internecie.
Zadbaj o swoje ciało: sen, relaks, właściwą dietę, aktywność fizyczną (dostosowaną do indywidualnych możliwości). Nie rezygnuj z ruchu pomimo ograniczeń związanych ze spędzaniem czasu na zewnątrz. Ćwiczenia fizyczne, trening jogi, pilates, rozciąganie wykonuj w domu lub w ogrodzie.
W tym trudnym czasie bądź uważny na język jakim się posługujesz, rozmawiając o wirusie – nie używaj zwrotów: ,,apokalipsa’’, ,,kara’’, ,,plaga’’, ,,koniec świata’’, ponieważ to nakręca spiralę strachu.
Nie stygmatyzuj osób chorych oraz osób pracujących w służbie zdrowia. Nie rozmawiaj o osobach z tzw. grup ryzyka w sposób – jako ,,infekujących’’, ,,roznoszących śmiercionośnego wirusa’’, ponieważ jest to bardzo krzywdzące.
Otwórz się na życzliwość, dobroć wobec innych, angażuj się w akcje pomocowe.
W razie konieczności skorzystaj z profesjonalnego wsparcia. Wiele placówek świadczących usługi psychologiczne udostępniło numery, pod które można dzwonić w celu uzyskania bezpłatnej pomocy psychologicznej.

Możliwe jest również uzyskanie wsparcia psychologicznego w ramach pracy zespołu psychologów w PCM. Chcąc pozostać do Państwa dyspozycji zapewniamy możliwość konsultacji telefonicznych oraz mailowych.

W tym celu prosimy o kontakt pod adresem mailowym: psycholog.pcm@szpitalpleszew.pl
Zespołów psychologów PCM

Jak dbać o zdrowie psychiczne w czasie epidemii? (Pobierz całość w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentek po mastektomii

Codzienna jałowa zmiana opatrunku;
– usunięcie opatrunku;
– toaleta całego ciała pod strumieniem bieżącej wody- unikanie kąpieli w wannie do chwili usunięcia szwów;
– odkażenie rany środkiem antyseptycznym (octenisept, mikrodacyn);
– zabezpieczenie rany jałowym, suchym opatrunkiem.

UWAGA! Jeżeli rana sączy należy zmieniać opatrunek tak często, jak to jest konieczne.
Podczas zmiany opatrunku należy ocenić ranę- możliwość wystąpienia zaczerwienienia, obrzęku, wysięku- w razie pojawienia się niepokojących objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza rodzinnego, bądź poradni chirurgicznej.
Oszczędny tryb życia.
Kontrola w poradni chirurgicznej.
Rezygnacja z używek (papierosy, alkohol).
Wskazane jest racjonalne odżywianie, tak aby uniknąć nadwagi. Ważne jest też ograniczenie spożywania soli, która powoduje zatrzymanie wody w organizmie. Dodatkowe kilogramy sprzyjają powstawaniu obrzęku limfatycznego.
Unikanie obciążenia kończyny górnej po stronie operowanej.
W pierwszym okresie po operacji zalecana jest luźna, miękka odzież. Warto zaopatrzyć się w stanik pooperacyjny zapinany z przodu.
Nie zalecane jest spanie na kończynie po stronie zabiegu. Wszelkie zabiegi medyczne- mierzenie ciśnienia tętniczego, robienie zastrzyków czy pobieranie krwi powinny odbywać się po stronie NIEoperowanej.
Rehabilitacja po mastektomii ma na celu poprawę kondycji i ogólnego samopoczucia, odzyskanie pełnej sprawności fizycznej i równowagi psychicznej- szczegółowe informacje nt. rehabilitacji w biuletynie informacyjnym.

Zalecenia dla pacjentek po mastektomii (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentów z rakiem piersi

Rak piersi jest najczęstszym w Polsce kobiecym nowotworem złośliwym (blisko 22% wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe). Stanowi główną przyczynę zgonów kobiet z powodu chorób nowotworowych (13% wszystkich zgonów pacjentek onkologicznych).
Choroby piersi mogą dotyczyć zarówno kobiet jak i mężczyzn (ginekomastie).

Objawy:

zmieniony kształt piersi,
wyczuwalny guzek lub stwardnienie,
na skórze piersi występują zmarszczenia, wciągnięcia, zmiana koloru,
brodawka jest wciągnięta, zaczerwieniona lub ma owrzodzenie,
z brodawki wydobywa się wydzielina.

Samobadanie piersi jest podstawowym, bardzo ważnym elementem w procesie wczesnego wykrywania raka piersi. Składa się z dwóch etapów: oglądania stanu piersi oraz badania dotykowego, tzw. palpacji. Samodzielne badanie piersi należy wykonywać systematycznie, najlepiej w tej samej fazie cyklu miesiączkowego, tj. 2-3 dni po miesiączce, by wykluczyć nadwrażliwość brodawek i bolesność piersi, a w przypadku kobiet niemiesiączkujących raz w miesiącu np. w dniu urodzin. Podczas badania kobieta powinna zwracać uwagę na występujące na piersiach:

brodawki i pieprzyki, przebarwienia – czy się nie powiększają, nie zmieniają koloru,
wycieki z brodawki,
otoczkę wokół brodawki – może zmienić swój dotychczasowy regularny kształt,
zmianę kształtu lub wielkości piersi,
obrzęki węzłów chłonnych pod pachą,
guzki i zgrubienia wyczuwalne na piersi, wokół sutka i pod pachą.

W przypadku wykrycia guzka w piersi konieczne jest równoczesne zbadanie tego samego fragmentu drugiej piersi. Jeżeli kobieta zaobserwuje podobną zmianę to zazwyczaj nie jest ona groźna (może być uwarunkowana genetycznie), ale wymaga konsultacji lekarza. W pozostałych przypadkach powinna koniecznie skontaktować się z lekarzem i podzielić się swoimi wątpliwościami.

Każda pacjentka ma wykonywane badanie USG i mammografię – badania te pozwalają ocenić wielkość guza i jego umiejscowienie. Czasami potrzebny jest rezonans magnetyczny piersi, aby ocenić prawidłowo lokalizację podejrzanej zmiany.

Mammografia to rentgenowskie badanie piersi, które jest obecnie najlepszym sposobem wykrywania raka piersi w jego wczesnym stadium rozwoju. Pozwala rozpoznać wczesne zmiany, jak również te, które nie dają się wyczuć podczas badania palpacyjnego, wielkości 2-3 mm. Ucisk stosowany w czasie mammografii nie uszkadza piersi; jest konieczny w celu uzyskania zdjęć wysokiej jakości, a ponadto pozwala na obniżenie dawki promieniowania rentgenowskiego. Mammografia pozwala wcześnie wykrywać 90-95 % zmian nowotworowych, a we wczesnej fazie rozwoju każdy nowotwór może być całkowicie uleczalny.

USG piersi jest to metoda obrazowa badania z użyciem ultradźwięków. Przeprowadzane jest ono w celu wspomagania i uzupełnienia badania mammograficznego, szczególnie w diagnostyce sutków gruczołowych. USG skutecznie wykrywa łagodne oraz rakowe zmiany w piersi. Zalecane jest kobietom między 20 a 40 rokiem życia, jak również pacjentkom powyżej 40 roku życia, z tego względu, że USG pomaga wykrywać zmiany, których nie wykaże badanie mammograficzne. Jest to metoda nieinwazyjna, bezbolesna i całkowicie bezpieczna (można ją stosować również u kobiet w ciąży i karmiących).

Profilaktycznie USG piersi należy robić raz w roku. Wskazaniem do badania mogą być różnego rodzaju stwardnienia, których wcześniej nie było – np. guzki, czy tzw. zaciągnięcie skóry, nietypowy wyciek z sutka u kobiet, które nie są w ciąży ani nie karmią, zmiany w brodawce lub guzki w dołach pachowych. Badanie to nie wymaga specjalnego przygotowania, najlepiej wykonać je w pierwszej połowie cyklu miesiączkowego.

Jeśli jesteś w wieku 50 – 69 lat oraz:

w ciągu ostatnich dwóch lat nie miałaś wykonywanej mammografii w ramach NFZ,
nie miałaś wcześniej stwierdzonej zmiany nowotworowej piersi,

zgłoś się na bezpłatne badanie mammograficzne do Zakładu Diagnostyki Obrazowej Pleszewskiego Centrum Medycznego Sp. z o.o.

Zalecenia dla pacjnetów z rakiem piersi (Pobierz informacje w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentów po operacji jelita

1. Codzienna jałowa zmiana opatrunku;

usunięcie opatrunku,
toaleta całego ciała pod strumieniem bieżącej wody- unikanie kąpieli w wannie do chwili usunięcia szwów,
odkażenie rany środkiem antyseptycznym (octenisept, mikrodacyn),
zabezpieczenie rany jałowym, suchym opatrunkiem.

UWAGA! Jeżeli rana sączy należy zmieniać opatrunek tak często, jak to jest konieczne.

2. W początkowym okresie należy pamiętać o przytrzymywaniu dłonią rany podczas kaszlu, kichania i wysiłku. Jeżeli lekarz zalecił, należy stosować pas brzuszny, aby zapobiec powstawaniu przepukliny w bliźnie pooperacyjnej lub rozejściu rany.
3. Podczas zmiany opatrunku należy ocenić ranę- możliwość wystąpienia zaczerwienienia, obrzęku, wysięku. W razie pojawienia się niepokojących objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza rodzinnego bądź poradni chirurgicznej.
4. Oszczędny tryb życia (spacery).
5. Ograniczenie wysiłku fizycznego, unikanie dźwigania przez 3-6 miesięcy.
6. Rezygnacja z używek (papierosy, alkohol).
7. Kontrola wypróżnień- zapobieganie zaparciom.
8. Kontrola w poradni chirurgicznej.

ZALECENIA DIETETYCZNE:

1. Dieta lekkostrawna z ograniczeniem tłuszczu.
2. Unikanie produktów zawierających cukry proste, są to: słodycze, ciastka, dżemy wysokosłodzone, zagęszczone soki, duże ilości owoców oraz błonnik pokarmowy w postaci surowej (nie poddany obróbce termicznej), np. otręby pszenne, żytnie czy owsiane.
3. Zrezygnuj z produktów:

bogatych w laktozę: mleko, mleko w proszku, zabielacze do kawy;
bogatych w fruktozę: miód, soki owocowe, szczególnie sok jabłkowy, gruszkowy, winogronowy, śliwkowy;
wzdymających: nasiona roślin strączkowych, kapusta, kalafior, cebula, por;
mogących powodować rozwolnienie: kawa, owoce suszone, płatki owsiane, ostre przyprawy;

Technika przygotowania potraw:

Przygotowanie w wodzie i na parze,
Duszenie bez wcześniejszego obsmażania,
Stosowanie naczyń niewymagających użycia tłuszczu np. patelnie teflonowe,
Przygotowanie zup na wywarach warzywnych,
Stosowanie łagodnych przypraw.

ZMIANA SPRZĘTU STOMIJNEGO:
1. Przed założeniem płytki/ worka stomijnego umyj ręce, wykonaj toaletę stomii, osusz skórę wokół stomii, zmierz średnicę stomii, wytnij otwór, a następnie usuń folię ochronną. Pamiętaj, aby naklejać płytkę od dołu do góry, a po założeniu płytki na stomię delikatnie ją dociśnij palcami.
2. Zdejmując płytkę należy delikatnie odkleić jej brzegi zaczynając od góry, jednocześnie przytrzymując skórę wokół stomii palcami, co pozwoli uniknąć podrażnienia i naciągania skóry. Zawartość worka opróżnij do toalety, a zużyty worek wyrzuć do kosza na śmieci i umyj ręce.

Wskazówki praktyczne:
1. Zmianę sprzętu stomijnego wykonywać w razie potrzeby lub według zaleceń producenta.
2. Zabiegi pielęgnacyjne wokół stomii można wykonywać na stojąco, siedząc lub leżąc- znajdź dla siebie najwygodniejszą pozycję.
3. Do higieny stomii można stosować wodę i łagodne mydło lub kosmetyki przeznaczone do pielęgnacji stomii i skóry wokół stomii, które można zakupić w sklepie medycznym.
4. Płytkę stomijną przyklejać zawsze na czystą, suchą skórę, a przy usuwaniu owłosienia ze skóry wokół stomii nie należy stosować kremów, pianek do depilacji (ewentualnie korzystać z golarek jednorazowego użytku).
5. Zalecana kąpiel pod prysznicem (z lub bez płytki i worka stomijnego), nie wskazana kąpiel w wannie.
6. Nie stosować oliwek na skórę wokół stomii oraz preparatów, które mogą wywołać podrażnienia (spirytus, woda utleniona, benzyna).
7. Zaleca się korzystanie z lustra w trakcie wymiany worka stomijnego (lepsze uwidocznienie stomii).
8. Należy regularnie sprawdzać średnicę stomii za pomocą miarki pamiętając aby odpowiednio dopasować otwór w płytce (prawidłowo wycięty otwór powinien być 2-3 mm większy od średnicy stomii). Powinien dokładnie otulać stomię co pozwoli uniknąć problemów z podciekaniem treści jelitowej pod płytkę jak również wydłuży czas jej użytkowania.
9. W razie wystąpienia reakcji uczuleniowej na płytkę stomijną należy wypróbować inny sprzęt.

Zalecenia dla pacjentów po operacji jelita (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjenta z cukrzycą - profilaktyka stopy cukrzycowej

Stopa cukrzycowa to jedno z powikłań cukrzycy, które rozwija się w wyniku utrzymujących się wysokich poziomów cukru we krwi.
Objawy stopy cukrzycowej to nie tylko otwarte rany i owrzodzenia, ale także dolegliwości bólowe stóp, drętwienie lub ich zniekształcenie.

Jak zapobiegać stopie cukrzycowej?

Zapobieganie tego typu powikłaniom obejmuje przede wszystkim utrzymywanie poziomu glukozy we krwi na właściwym poziomie, czyli odpowiednie leczenie cukrzycy – zgodne z zaleceniami diabetologa. Równie ważne jest utrzymywanie prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego i stężenia cholesterolu.

Ponadto istotne znaczenie ma pielęgnacja stóp:

regularne oglądanie stóp,
odpowiednia higiena stóp: codzienne mycie w leniej wodzie i dokładne osuszanie miękkim ręcznikiem,
regularne przycinanie paznokci,
noszenie wygodnego obuwia i przewiewnych (bawełnianych) skarpet,
unikanie przegrzewania stóp.

Zalecenia dla pacjenta z cukrzycą – profilaktyka stopy cukrzycowej (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjenta - przygotowanie do koronarografii

W wyznaczonym terminie około godziny 7:00 proszę zgłosić się na Izbę Przyjęć ( przy głównym wejściu do szpitala ).
*Skierowanie do szpitala oczekuje w Izbie Przyjęć.
Rano proszę nie jeść śniadania – pić można bez ograniczeń. Leki doustne przyjmowane na stałe zażyć w domu.

UWAGA!:

Osoby chorujące na cukrzycę – proszę nie podawać insuliny i nie przyjmować doustnych leków ,,cukrzycowych”
Osoby przyjmujące leki zmniejszające krzepliwość krwi np. Warfin , Acenocumarol , Sintrom na 3 dni przed koronarografią muszą przerwać przyjmowanie tych leków, a osoby przyjmujące Pradaxę, Eliquis lub Xarelto robią przerwę 1 dniową

W sprawie wątpliwości co do zażywania leków dzwonić do dyżurki lekarskiej: 62 74 20 773 lub pielęgniarskiej: 62 74 20 771.

Do szpitala proszę zabrać: dokumentację medyczną, wynik badania grupy krwi , 4 litry wody do picia niegazowanej, przybory toaletowe, ręczniki, sztućce, kubek, piżamę.
W przypadku zmiany terminu badania lub rezygnacji z badania proszę dzwonić pod numer 62 74 20 865 ( sekretariat oddziału)
Jeżeli w trakcie lub po koronarografii nie wystąpią powikłania, a stan pacjenta na to pozwala, następnego dnia po badaniu zostaje wypisany do domu.

Zalecenia dla pacjenta – przygotowanie do koronarografii (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentów po implantacji stymulatora lub kardiowertera

Potrzebne materiały:

jałowe opatrunki ok. 8×10 cm.-ok.10 szt.
jałowe gaziki-ok.10 szt.
preparat do odkażania rany

Zmiana opatrunku 1xdziennie.
Przed przystąpieniem do zmiany opatrunku dokładnie umyć ręce mydłem i ciepłą wodą.
Zdjąć opatrunek, spryskać ranę preparatem do odkażania rany i odczekać ok. 5 minut, aż skóra wokół rany wyschnie (nadmiar można osuszyć jałowym gazikiem), a następnie przykleić nowy opatrunek.
Zmiany opatrunku prowadzić do czasu zagojenia się rany (około 5 dni). Po tym okresie ranę można myć mydłem lub innym środkiem myjącym.
W przypadku gdy rana zszyta jest szwami nierozpuszczalnymi (widocznymi) w 7 dobie po zabiegu zgłosić się na oddział w celu ich usunięcia (około godziny 11-ej).
W wyznaczonym terminie zgłosić się na kontrolę urządzenia.
W przypadku problemów z raną proszę zgłosić się na oddział.

Zalecenia dla pacjentów po implantacji stymulatora lub kardiowerteta (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia w zakresie pielęgnacji noworodka

Podstawową zasadą postępowania z noworodkiem jest bezwzględne przestrzeganie higieny i utrzymanie w czystości całego ciała oraz jego otoczenia. Po narodzinach skóra dziecka jest jeszcze niedojrzała, delikatna oraz bardzo podatna na wszelkie urazy oraz działanie środków pielęgnacyjnych – dlatego też wymaga szczególnej opieki. Jedną z ważniejszych czynności pielęgnacyjnych jest kąpiel, pielęgnacja kikuta pępowiny, pośladków.

Pielęgnacja kikuta pępowiny

Najnowsze wytyczne mówią o tak zwanej suchej pielęgnacji. Dopóki kikut pępowiny nie odpadnie staraj się go nie moczyć w czasie kąpieli. Podczas zakładania pieluszki można ją wywinąć tak, aby nie zakrywała kikuta – dzięki temu będzie miał swobodny dostęp do powietrza i nie będzie podrażniany.

W celu takiej pielęgnacji należy używać jałowych gazików, czyścić dokładnie dno pępka wokół nasady kikuta, gdyż tam najczęściej pozostają nieczystości i mnożą się bakterie.
Po każdej kąpieli kikut pępowiny/ dno pępka należy dokładnie osuszyć.
Należy zwracać uwagą na stan kikuta pod kątem zaczerwienienia obrzęku pierścienia skórnego, pojawienia się wydzieliny bądź nieprzyjemnego zapachu. Jeżeli występują takie objawy należy wprowadzić do pielęgnacji środek odkażający.
Dobrze gojący się kikut pępowiny powinien odpaść po upływie 10-14 dni. Jeśli okres ten się wydłuża, występuje zaczerwienienie, obrzęk, ropna wydzielina bądź nieprzyjemny zapach należy skontaktować się z położną środowiskową lub lekarzem.

Pielęgnacja pośladków

Zmieniając pieluszkę kontrolujemy pośladki, wszystkie fałdki i załamania.
Skóra pośladków powinna być czysta i sucha. Na zdrową skórę można stosować preparaty natłuszczająco – nawilżające, które zabezpieczają przed podrażnieniem, ułatwiają usuwanie zanieczyszczeń.
Do mycia pośladków należy używać wody z dodatkiem środków myjących utrzymujących właściwe pH skóry.
Higiena intymna noworodka dziewczynki nieco różni się od pielęgnacji chłopca.
– Chłopcu w pierwszym roku życia nie należy odciągać napletka zarówno podczas, jak i po kąpieli. Należy umyć prącie, mosznę, okolicę pod workiem mosznowym oraz odbyt i szpary pośladków.
– U dziewczynek oczyszczanie zaczynamy zawsze od góry do dołu, czyli w kierunku pupy. Należy przemyć wargi sromowe, krocze, okolice odbytu i szpary pośladków , a następnie dokładnie osuszyć.
-Po oczyszczeniu i umyciu można nanieść na skórę delikatny krem, który będzie chronił przed odparzeniami.
Chusteczek nawilżających używamy tylko w sytuacjach wyjątkowych, koniecznych . Kiedy znajdujemy się poza domem (spacer, podróż). Wybieramy te z dobrym składem np. zawierające ok. 99% wody.
Jeśli na pośladkach występują zmiany (zaczerwienienie, odparzenia) po każdym umyciu i osuszeniu należy używać preparaty z cynkiem. Należy częściej zmieniać pieluszkę, stosować wietrzenie pośladków, czyli wystawiać pupę na działanie powietrza.
Jeżeli pieluchy, których używamy wywołują podrażnienia skóry pośladków należy zastosować inny rodzaj pieluch.

Pielęgnacja twarzy

Twarz noworodka przemywamy codziennie ciepłą przegotowaną wodą.
Oczy myjemy przegotowaną wodą miękkim gazikiem/płatkiem kosmetycznym od zewnętrznego kącika oka do środka, czyli w kierunku nosa. Należy pamiętać o tym żeby jeden gazik/płatek kosmetyczny użyć tylko raz. Ten sposób pozwoli na uniknięcie przenoszenia ewentualnych drobnoustrojów.
Nos jest niezwykle ważnym organem dziecka, zaliczanym anatomicznie do dróg oddechowych niedrożność nosa utrudnia karmienie oraz sen. Aby temu zapobiec należy unikać wysokich temperatur powietrza i niskich wilgotności w pomieszczeniach. Jeśli jest taka konieczność należy wkroplić parę kropli soli fizjologicznej lub specjalnego roztworu soli morskiej.
Uszy noworodka myje się tylko z zewnątrz używając przegotowanej wody. Należy myć tylko małżowinę uszną wacikiem dobrze wyciśniętymi, aby nie zalać przewodów słuchowych.
Nie wolo wkładać żadnych przedmiotów (w tym patyczków z watą) ani do ucha ani do noska.

Kąpiel noworodka

Kąpiel oprócz podstawowej funkcji jaką jest oczyszczenie skóry noworodka ma ona również inne funkcje – pozwala się dziecku zrelaksować, wyciszyć.
Kąpiel może być stosowana przed odpadnięciem kikuta pępowiny.
Kąpiel winna trwać 5-10 minut optymalna temperatura wody wynosi 37°C, otoczenia ok. 24°C. Pomieszczenie powinno być również wolne od przeciągów.
Ważny element stanowią środki do pielęgnacji dziecka. Tutaj przede wszystkim warto zastosować się do zasady im mniej tym lepiej.
W czasie kąpieli należy stosować środki myjące chroniące pH skóry zalecane dla noworodków i niemowląt, zapewniające jej nawilżenie i natłuszczenie. Wanienkę należy umieścić w bezpiecznym miejscu.
Podczas kąpieli ze środkami myjącymi nie pocieraj skóry tylko delikatnie ją obmywaj (skóra noworodka jest delikatna i naskórek może ulec uszkodzeniu).
Przystępując do kąpieli należy delikatnie uchwycić maluszka (np.pod paszkami ) i powoli zanurzyć w wodzie. Umyć szyję, ręce, brzuszek, nóżki oraz miejsca intymne.
Po kąpieli owiń dziecko w ciepły ręcznik. Nie pocieraj skóry, osuszaj delikatnie dotykając ręcznikiem.
Dokładnie należy osuszyć miejsca zagięć skórnych (szyja, pachy, pachwiny). Należy pamiętać o osuszeniu kikuta pępowiny.
Jeżeli dziecko ma gładką, zdrową, wolną od podrażnień skórę, nie ma potrzeby stosowania emolientów, balsamu czy oliwek.
Po kąpieli dziecko należy ubrać, na główkę można założyć czapeczkę, zawinąć w ciepły kocyk.

Zalecenia w zakresie pielęgnacji noworodka (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentów z rakiem piersi

Objawy:

zmieniony kształt piersi,
wyczuwalny guzek lub stwardnienie,
na skórze piersi występują zmarszczenia, wciągnięcia, zmiana koloru,
brodawka jest wciągnięta, zaczerwieniona lub ma owrzodzenie,
z brodawki wydobywa się wydzielina.

brodawki i pieprzyki, przebarwienia – czy się nie powiększają, nie zmieniają koloru,
wycieki z brodawki,
otoczkę wokół brodawki – może zmienić swój dotychczasowy regularny kształt,
zmianę kształtu lub wielkości piersi,
obrzęki węzłów chłonnych pod pachą,
guzki i zgrubienia wyczuwalne na piersi, wokół sutka i pod pachą.

Jeśli jesteś w wieku 50 – 69 lat oraz:

w ciągu ostatnich dwóch lat nie miałaś wykonywanej mammografii w ramach NFZ,
nie miałaś wcześniej stwierdzonej zmiany nowotworowej piersi,

zgłoś się na bezpłatne badanie mammograficzne do Zakładu Diagnostyki Obrazowej Pleszewskiego Centrum Medycznego Sp. z o.o.

Zalecenia dla pacjnetów z rakiem piersi (Pobierz informacje w pliku PDF)

Zalecenia dla chorych leczonych z powodu choroby nowotworowej

ZALECENIA OGÓLNE

Staraj się żyć normalnie. Nie zmieniaj dobrych przyzwyczajeń, ale zrezygnuj ze złych nawyków. Na zmęczenie najlepsza jest racjonalna aktywność fizyczna – najlepiej na świeżym powietrzu (spacery i lekkie ćwiczenia) i/lub lekka praca. Ważne aby była systematyczna.
Zaufaj swojemu lekarzowi, ale zawsze masz prawo do opinii drugiego. Na rozmowę z nim weź rodzinę/przyjeciela/sąsiada – nie idź sam. Tylko Ty decydujesz o swoim życiu. Pytaj o wszystko.
Nie odtrącaj rodziny i bliskich. Nie ukrywaj swojej choroby. Włącz w leczenie rodzinę, przyjaciół. Im również poświęć swój czas. Poszukaj grupy wsparcia – chorych o podobnym schorzeniu, którzy mogliby podzielić się swoim doświadczeniem. Zapytaj o psychologa.
Bądź ostrożny co do cudownych leków. Na niczym tak się nie zarabia jak na ludzkim lęku. Zachowaj zdrowy rozsądek. Nie wpadaj w depresję – nic tak nie krzepi raka.
Popracuj nad sobą. Rzuć palenie. Zmień dietę. Zacznij się ruszać. Myśl pozytywnie. Doceń chwile i ciesz się z drobiazgów. Rak może cię wewnętrznie wzmocnić i nauczyć kochać.

JAK ZAPOBIEGAĆ I WALCZYĆ ZA SKUTKAMI UBOCZNYMI CHEMIOTERAPII?

1. Infekcje

W razie wystąpienia gorączki (˃38ºC) zwłaszcza gdy utrzymuje się powyżej kilku godzin – skontaktuj się z lekarzem. Przeciwgorączkowo możesz zażyć Paracetamol, pij dużo. Może być konieczne wykonanie kontrolnej morfologii krwi, a w przypadku obniżonej odporności – hospitalizacja. Unikaj kontaktu z osobami przeziębionymi. Dbaj o swoją higieną. Bądź ostrożny – unikaj zranień i zakażeń. Dbaj o skórę
i paznokcie. Dbaj o właściwy stan uzębienia – wylecz próchnicę (najlepiej przed rozpoczęciem leczenia), a jeśli masz protezy zębowe dbaj o ich właściwą higieną. Do czyszczenia zębów używaj szczoteczki z miękkim włosiem.

2. Nudności i wymioty

Zażyj przepisane leki przeciwwymiotne i przestrzegaj zaleconej diety. Jedz mało ale często i powoli. Unikaj potraw smażonych, tłustych i wzdymających. Unikaj pieprzu, przypraw o silnym zapachu. Pokarmy gorące zastąp zimnymi,bądź schłodzonymi. Możesz spożyć bulion, sucharki, pokarmy na żelatynie, herbatniki. Dużo pij ale wolno i nie w czasie jedzenia. Można napoje gazowane – zmniejszają nudności.

3. Biegunka

Zażyj przepisane leki przeciwbiegunkowe. Przestrzegaj zaleconej diety. Dużo pij – minimum 2,5 litra płynów w temperaturze pokojowej (woda, słaba herbata, czysty bulion, sok jabłkowy etc.). Do zalecanych pokarmów należą: ryż, makaron, ziemniaki (puree), kurczak, ryby, banany, morele, chudy biały ser, suche grzanki, przetarte gotowane warzywa. Unikaj pokarmów bogatych w błonnik – surowych warzyw
i owoców cytrusowych, alkoholu, kawy, pikantnych przypraw, kapusty, fasoli, produktów z pełnego ziarna, słodyczy, mleka, śmietany, potraw zbożowych, orzechów.

4. Zaparcia

Zażywaj regularnie przepisane leki na zaparcia. Dużo pij i jeśli to możliwe nie leż w łóżku – ruszaj się. Włącz do jadłospisu potrawy zbożowe, pieczywo gruboziarniste i ogólnie pokarmy bogate w błonnik (warzywa, owoce). Powiedz o problemie lekarzowi.

5. Stany zapalne jamy ustnej

Dbaj o właściwą higieną jamy ustnej (czyść zęby minimum 2 razy dziennie, a najlepiej po każdym posiłku). Używaj miękkiej szczoteczki. Jeśli wystąpią zmiany zapalne – stosuj zalecane leki. Nie spożywaj alkoholu i nie pal papierosów. Dużo pij.
W razie bólu przy połykaniu można stosować rumianek, Tantum verde, płyn witaminowo-glicerynowy, siemię lniane lub ostatecznie leki p/bólowe np. Tramal w kroplach lub Xylocainę 2% w aerozolu (te ostatnie na receptę).

6. Brak apetytu

Jedz mniej ale częściej. Wzbogać swoją dietę, wypróbuj nowe przepisy kulinarne. Pobudź swój apetyt np. przez spacer, umiarkowaną aktywność fizyczną na świeżym powietrzu. Spróbuj pokarmy wysokokaloryczne np. Nutridrink/Nutrison.
W ciągu dnia możesz wypić herbatę miętową lub wziąć miętową gumę/pastylkę. Możesz zjeść pokrojonego w kostkę i schłodzonego ananasa.

7. Ból

Przyjmuj przepisane leki przeciwbólowe. Nie należy się ich bać. Ważne aby zażywać je regularnie „z zegarkiem w ręku” i informować na bieżąco lekarza czy uśmierzają ból. W przypadku wystąpienia bólów pomimo zażywania leków – zażyj dodatkowo lek krótkodziałajacy (zanotuj ilość w ciągu doby). Najważniejsze aby nie cierpieć. Dawka właściwa to ta, która znosi ból. Pamiętaj o zaparciach, które te leki mogą powodować.

8. Wynaczynienia

Podczas podawania chemoiterapii może dojść do niezamierzonego wydostania się leku poza żyłę do otaczających tkanek czyli wynaczynienia. Objawy mogą być rożne – od niewielkiego zaczerwienienia, pieczenia, bólu do martwicy tkanek i trwałego kalectwa. Aby do tego nie dopuścić mamy opracowany szczegółowy plan postępowania.
Wysłuchaj uważnie instrukcji dawanych przed chemioterapią przez naszą pielęgniarkę!
Pamiętaj, aby w trakcie podawania chemioterapii obserwować okolicę wkłucia (wenflonu czy też igły do portu naczyniowego). Jeśli odczujesz ból, pieczenie, pojawi się obrzęk lub zaczerwienienie – poinformuj od razu pielęgniarkę. Wlew musi zostać zatrzymany. Po podaniu niektórych cytostatyków może być konieczna obserwacja miejsca wkłucia również po wyjściu ze szpitala.

9. Inne wskazówki

Dieta – odżywiaj się świadomie. Jedz mniej, ale za to częściej i ciepłe posiłki. Potrawy przyrządzaj poprzez gotowanie, duszenie bez tłuszczu, pieczenie w folii. Zrezygnuj z cukru., słodyczy, ostrych przypraw, potraw wzdymających i z konserw. Ogranicz tłuszcze, uważaj na cytrusy. Sięgnij po poradniki.
Pomoc psychologiczna – to jedna z form pomocy w radzeniu sobie z chorobą. Ilu chorujących tyle różnych reakcji na swoje schorzenie. Psycholog może pomóc Tobie odnaleźć się w tej nowej sytuacji, zmienić Twój sposób myślenia o swojej chorobie
i spróbować nowych metod radzenia sobie z nią. Z nim zapoznasz swoje mocne i słabe strony. Niektóre za stosowanych metod jak np. rozwiązywanie problemów, wyrażanie uczuć, radzenie sobie z negatywnymi myślami – pomogą Tobie w walce z chorobą
i ułatwią ułożyć się ze światem.

JESTEŚMY TU PO TO ABY TOBIE POMÓC

Zalecenia dla chorych leczonych z powodu choroby nowotworowej (Pobierz informację w pliku PDF)

Wskazówki dla kobiet w ciąży

Ciąża to naturalny, a zarazem bardzo specyficzny okres w życiu kobiety. Jest to dynamiczny proces, podczas którego wewnątrzmaciczny rozwój dziecka i zmiany zachodzące w ustroju matki stanowią dla niej duże obciążenie. Warunki oraz styl życia kobiety ciężarnej mogą mieć istotny wpływ na przebieg ciąży, a także na zdrowie mającego urodzić się dziecka.

Higiena ciała
– Zaleca się codzienne kąpiele pod prysznicem lub krótką kąpiel w wannie,w temperaturze nie przekraczającej 37 °C.
– Podmywanie się 2x dziennie wodą z płynem do higieny intymnej, zachowując właściwy kierunek mycia – od przodu do tylu.
– Dbałość o czystość jamy ustnej.
Ubranie powinno być luźne, wygodne oraz dostosowane do pory roku
– Bawełniana, codziennie zmieniana bielizna.
– Odpowiednio dopasowany biustonosz, tak żeby nie uciskał piersi, ale podtrzymywał je.
– Obuwie na stabilnym, niskim obcasie, aby ułatwić utrzymanie równowagi.
Akty wność fizyczna i zawodowa
– Prawidłowo przebiegająca ciąża nie stanowi przeciwwskazań do wykonywania prac domowych i pracy zaw odowej. Jednak kobieta w tym czasie powinna wstrzymać się od podnoszenia przedmiotów o masie powyżej 5 kg wykonywania czynności z wysoko uniesionymi rękami oraz zapewnić sobie przerwy na odpoczynek czy posiłek.
– Nie należy uprawiać sportów wyczynowych oraz dalekich podróży. Zajęcia sportowe traktować wyłącznie jako przyjemność, która nie prowadzi do zmęczenia.
Współżycie płciowe z medycznego punktu widzenia, gdy ciąża przebiega prawidłowo i nie było poprzednio poronień czy porodów przedwczesnych, może być zachowane przez całą ciążę, aż do 6 tyg przed obliczonym terminem porodu.
Odżywianie
– Dobowe zapotrzebowanie energetyczne wzrasta o około 300 kalorii tj. z około 2300 do 2600 kalorii.
– W okresie ciąży przyrost masy ciała nie powinien przekroczyć 20% w stosunku do ciężaru sprzed ciąży.
– Dieta powinna być urozmaicona, posiłki mniej obfite ale często, lekkostrawne, zawierające białko, tłuszcze, węglowodany, witaminy i związki mineralne.
– Należy ograniczyć spożycie soli kuchennej, tłustych, smażonych potraw oraz łatwo przyswajalnych cukrów (cukier, ciastka, czekolada) i wysokosłodzonych produktów (konfitury, lody, ciasta).
– Dbać o odpowiednie nawadnianie organizmu — około 2 litrów na dobę (w okresie letnich upałów należy zwiększyć podaż płynów ).
– Unikać używek (mocna herbata, kawa, nikotyna, alkohol — zwłaszcza wysokoprocentowy).
Zapobieganie zaparciom
– Spożywanie pokarmów bogatych w błonnik (zielone warzywa, owoce, ciemne pieczywo)
– Spożywanie dostatecznej ilości płynów.
– Unikanie pokarmów powodujących zaparcia (czekolada, słodycze, ryż).
– Wykształcenie nawyku oddawania stolca o określonej porze, najlepiej rano.
– Wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych.
Objawy niepokojące w ciąży
zgłosić się do szpitala gdy wystąpi:
– obfite krwawienie z dróg rodnych
– brak odczuwania ruchów płodu
– ruchy płodu słabe lub zbyt gwałtowne
– skurcze macicy (co 10 — 15 min), szczególnie wtedy jeśli wystąpią wcześniej niż trzy tygodnie przed spodziewanym terminem porodu
– odpływanie bądź podejrzenie odpływania płynu owodniowego
– silny ból brzucha, podbrzusza
– zasłabnięcie, omdlenie
– wymioty, biegunka utrzymujące się przez kilka dni
Skontaktować się z lekarzem ginekologiem lub położną, gdy wystąpi:
– plamienie z dróg rodnych
– obrzęki ( twarzy, kończyn)
– uporczywy ból głowy,
– bezsenność
– dolegliwości bólowe w podbrzuszu, okolicy krzyżowo – lędźwiowej kręgosłupa
– temperatura ciała powyżej 37,5°C, dreszcze
– uporczywy świąd skóry
– obfita wydzielina z pochwy

Wskazówki dla kobiet w ciąży (Pobierz informajcę w pliku PDF)

Jak zapobiegać ponownemu udarowi

Zmień dietę na mniej kaloryczną, natomiast bogatą w pełne ziarna zbóż, warzywa, owoce, o odpowiedniej zawartości kwasów tłuszczowych.
Należy zrezygnować ze smalcu, słoniny, masła, ograniczyć czerwone mięso i jego przetwory, żółte sery twarde, tłuste sery białe, tłuste mleko, śmietanę, jaja.
Dieta taka powinna zawierać niewielką ilość soli kuchennej.
Warto stosować tłuszcze roślinne. Wzbogacać dietę o witaminy, zwłaszcza z grupy B ( drożdże, ziarna słonecznika, niełuskany ryż, grube kasze, otręby, ziarna pszenicy, fasola, łosoś).
Ogranicz lub wyeliminuj picie alkoholu.
Lecz nadciśnienie tętnicze krwi: przyjmuj regularnie zlecone leki i kontroluj wartości RR.
Każdy wzrost ciśnienia skurczowego o 20 mm Hg lub rozkurczowego o 10 mm Hg wiąże się z dwukrotnym zwiększeniem ryzyka zgonu z powodu udaru mózgu.
Nie pal! Już 10 papierosów dziennie wypalanych przez dłuższy czas zwiększa ryzyko udaru o 100%.
Lecz choroby współistniejące, np. cukrzycę. Przyjmuj regularnie zlecone leki. Kontroluj poziom glukozy we krwi.
Stosuj się do zaleceń fizjoterapeutów, kontynuuj ćwiczenia wyuczone w oddziale. Wysiłek fizyczny wpływa pozytywnie na różne funkcje naszego organizmu, zwłaszcza ruch na świeżym powietrzu.
Unikaj nadmiernego stresu, znajdź taką formę rekreacji, która sprawia Tobie przyjemność.

Jak zapobiegać ponownemu udarowi (Pobierz informacje w pliku PDF)

Jak opiekować się pacjentem po udarze mózgu

ZASADY OBOWIĄZUJĄCE PODCZAS UKŁADANIA CHOREGO W ŁÓŻKU I FOTELU:

Zmieniaj pozycję ciała leżącego chorego co najmniej co 2-3 godziny.
Zmieniaj pozycję chorego także wtedy gdy siedzi.
Ułóż chorego tak aby zachowywał bezpieczną odległość od brzegów łóżka.
Uważaj na ułożenie rąk i nóg:
– gdy chory leży – porażoną rękę należy ułożyć na dodatkowej poduszce, w odwiedzeniu, zgiętą w stawie barkowym i łokciowym; porażoną nogę należy ułożyć w nieznacznym zgięciu w stawie biodrowym i kolanowym a pod kolano podłożyć poduszkę lub miękki wałek; stopy należy podeprzeć tak, by nie opadały pod ciężarem kołdry;
– gdy chory siedzi – należy kontrolować czy stopa oparta jest płasko na podłodze; czy ręka nie zwisa.
Rys.1 Ułożenie chorego na nieporażonej stronie:
Rys.2 Ułożenie chorego na stronie dotkniętej porażeniem:

PRZYGOTOWANIE CHOREGO DO SAMODZIELNEGO WYKONANIA CZYNNOŚCI HIGIENICZNYCH:

rozpoczynamy je od sprawdzenia czy chory w pozycji stojącej może przenieść ciężar ciała na nogę niedowładną,
podczas mycia opiekun asekuruje i kieruje ruchami niedowładnej ręki,
chory w miarę możliwości wszystkie czynności wykonuje oburącz,
wskazane są krótkie przerwy w celu skorygowania równowagi w pozycji stojącej.
Rys.3 Mycie się

ZASADY OBOWIĄZUJĄCE PODCZAS UBIERANIA SIĘ:

ubranie chorego powinno być luźne, przewiewne, dwuczęściowe, zaopatrzone w suwaki, rzepy, zatrzaski, najlepiej bawełniane,
należy zaczynać wkładanie dolnej czy górnej części garderoby od strony niesprawnej, a przy zdejmowaniu zachować kolejność odwrotną.
Rys.4 Wkładanie swetra
Rys. 5. Wkładanie spodni.
Rys. 6. Wkładanie skarpet.

JAK PIELĘGNOWAĆ SKÓRĘ CHOREGO:

Skóra powinna być zawsze sucha.
Wskazane jest żeby łóżko chorego było zaopatrzone w materac p/odleżynowy.
Należy poprawiać ukrwienie skóry szczególnie w miejscach narażonych na ucisk poprzez oklepywanie i smarowanie skóry odpowiednimi maściami czy kremami ochronnymi.
Nawet najwygodniejszą pozycję chorego należy często zmieniać.

JAK UŁATWIĆ POROZUMIEWANIE SIĘ CHOREMU Z AFAZJĄ:

Należy stworzyć odpowiednie warunki do porozumiewania się z chorym:
– rozmawiać z chorym w wyciszonym pomieszczeniu,
– ograniczyć liczbę osób w nim przebywających,
– zachęcać chorego do porozumiewania się,
– zwracać uwagę na jego osiągnięcia,
– nie prosić chorego o wypowiedz i wykonanie czegokolwiek w tym samym czasie.
Należy być wrażliwym na potrzeby chorego jako człowieka:
– szanować prywatność chorego,
– informować go o tym co się dzieje wokół niego,
– zwracać uwagę na jego zmęczenie,
– wybierać tematy rozmowy czy przedmioty, które budzą jego zainteresowanie i sprawiają mu przyjemność.
Jak zachować się jako rozmówca:
– mów powoli,
– nie krzycz,
– buduj krótkie i proste zdania,
– wspomagaj wypowiedzi mimiką, gestem, rysunkiem,
– powtórz wypowiedz jeśli chory nie rozumie.
Jak zachować się jako słuchacz:
– słuchaj chorego uważnie, nie przerywaj mu,
– nie okazuj zniecierpliwienia,
– daj mu odpowiedni czas na wypowiedź,
– w początkowym okresie terapii nie zwracaj uwagi na błędy językowe.

JAK UŁATWIĆ CHOREMU PRZYJMOWANIE POSIŁKÓW

Dieta chorego powinna być ustalona indywidualnie, oparta na świeżych produktach, zawierająca dużo pektyn i błonnika.
Należy dostosować rodzaj i konsystencję pokarmów indywidualnie do pacjenta w zależności od nasilenia trudności w żuciu i połykaniu.
Należy stworzyć odpowiednie warunki do spożywania posiłków:
– zapewnić choremu podczas jedzenia wygodną pozycję, jeżeli jest to możliwe chory powinien siedzieć przy stole i oburącz opierać się o blat, nie ponaglać go,
– pozwolić mu na samodzielność,
– jeśli chory je niezgrabnie należy zapewnić mu intymność,
– dbać o estetykę, temperaturę i właściwy skład posiłków,
– pacjent powinien używać słomek do picia,
– należy nakłaniać pacjenta, żeby gryzł pokarm najpierw osłabioną stroną, w przeciwnym razie dochodzi do nasilania spastyczności strony niedowładnej ,
– po zakończonym posiłku niezbędna jest toaleta jamy ustnej,
– w przypadku chorych unieruchomionych należy pamiętać o równoważeniu dowozu i zużycia energii, tak aby przeciwdziałać tyciu, gdyż nadwaga utrudnia poruszanie się oraz rehabilitację.

GDY SĄ KŁOPOTY Z ODDAWANIEM MOCZU I STOLCA

Należy poprawić komfort pacjenta poprzez stosowanie podkładów / wkładek absorpcyjnych lub pieluchomajtek.
W celu poprawy funkcji mięśni zwieraczy pęcherza moczowego należy wyrabiać odruchy warunkowe poprzez kształtowanie umiejętności regularnego opróżniania pęcherza. Należy chorego wyprowadzać do toalety lub podawać basen/ kaczkę na początku co 1- 2 godz., potem co 3 godz.,
Gdy są kłopoty z zaparciami:
-należy w diecie uwzględnić produkty bogate w błonnik takie jak: owoce, warzywa, gruboziarniste produkty zbożowe, kwaśne mleko, kefir, maślanka, jogurty, chleb z pełnego przemiału
– pacjent powinien dużo pić,
– duże znaczenie ma uaktywnianie chorego w łóżku i poza nim
– zaleca się regularne próby oddawania stolca, zwykle 20- 30 min. po spożyciu posiłku,
– jeżeli nasze działania nie przynoszą efektów należy zastosować środki przeczyszczające.

GDY WYSTĘPUJE ZESPÓŁ ZANIEDBANIA POŁOWICZEGO:

Należy aktywować stronę niesprawną, np. słabszą kończyną świadomie poruszać i przyjmować naturalne ułożenie.
Opiekun ustawia się zawsze po stronie niedowładu, podczas uruchamiania pacjenta, podawania mu przedmiotów a także rozmowy.
Meble w pomieszczeniu chorego powinny znajdować się po stronie niesprawnej.
Inicjowanie i kończenie ruchów powinno odbywać się zawsze od strony niedowładu.

PRZYGOTOWANIE DOMU NA PRZYJĘCIE CHOREGO:

Wybierając pomieszczenie dla chorego należy uwzględnić interesy całej rodziny.
O chorego należy się troszczyć, pomagać, ale też wymagać.
Należy chorego aktywować psychicznie i fizycznie ale nie wyręczać.
Pomieszczenie powinno być dostatecznie duże, suche i ciepłe, łatwe do wietrzenia i sprzątania.
Należy zaopatrzyć chorego w sprzęt ułatwiający czynności dnia codziennego i poruszanie się chorego.
Chory nie powinien korzystać ze sprzętu pomocniczego w nadmiarze, ale tylko wtedy gdy jest to niezbędne.
Należy przystosować łazienki dla potrzep osoby niepełnosprawnej.
Usunąć przeszkody, które mogłyby utrudnić poruszanie się choremu, np. dywaniki, progi.
Należy zadbać o dodatkowe nocne oświetlenie.

ZALECENIE DLA OPIEKUNÓW:

Należy rozpoczynać rehabilitację od ćwiczenia prostych czynności, który chory nie umie wykonać.
Trzeba koncentrować się zawsze na jednym zadaniu.
Instrukcje i polecenia powinny być zawsze proste i zrozumiałe.
W czasie ćwiczeń należy zwracać uwagę na słabszą, mniej sprawną stronę.
Należy zajmować miejsce obok chorego od jego słabszej strony i pielęgnacji tej strony poświęcić więcej czasu.
Należy zwracać uwagę na problemy z kontrolowaniem prawidłowego oddawania moczu. W razie potrzeby należy chorego zaopatrzyć we wkładki lub pampersy. Dobre efekty przynosi regularne chodzenie z chorym do toalety, co 2-3 godziny, nawet gdy nie odczuwa jeszcze parcia na mocz.
Prysznic jest mniej niebezpieczny niż wanna. Do kabiny chory powinien wchodzić zawsze słabsza stroną a wychodzić silniejszą.
Odzież i obuwie muszą być łatwe do nakładania i zdejmowania.
Jeżeli występują problemy z żuciem i połykaniem, chory powinien brać do ust mały kęs i staranie go przełykać. Potrawy muszą być miękkie i rozdrobnione.
Sprzęt ułatwiający poruszanie się należy dobierać indywidualnie.

Zalecenia dotyczące opieki nad pacjentem po udarze (Pobierz informacje w pliku PDF)

Kwalifikacja do zabiegu w oddziale ortopedycznym

INFORMACJA DLA PACJENTÓW W SPRAWIE ZASAD KWALIFIKACJI DO ZABIEGU ENDOPROTEZOPLASTYKI STAWU KOLANOWEGO, STAWU BIODROWEGO ORAZ INNYCH ZABIEGÓW OPERACYJNYCH PLANOWYCH PRZEPROWADZANYCH W ODDZIALE ORTOPEDYCZNYM
PLESZEWSKIEGO CENTRUM MEDYCZNEGO W PLESZEWIE

Kwalifikacja do zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego, stawu kolanowego oraz innych zabiegów przeprowadzana jest przez lekarza Oddziału ortopedycznego Pleszewskiego Centrum Medycznego.
W celu kwalifikacji do zabiegu prosimy o zgłoszenie się z wystawionym skierowaniem oraz pełną dokumentacją medyczną dotyczącą dotychczasowego leczenia:
– do poradni ortopedycznej – wymagane skierowanie do poradni; termin wizyty proszę ustalić w Rejestracji tel. 627420800,
lub
– do oddział ortopedycznego – kwalifikacja do zbiegów przeprowadzana jest przez lekarza od poniedziałku do piątku w godzinach 13.30-14.30.Po telefonicznym uzgodnieniu z lekarzem oddziału, dopuszcza się przeprowadzenie kwalifikacji z wykorzystaniem środków łączności. Podczas kwalifikacji pacjent otrzymuje informacje dotyczące przygotowania dalszego do zabiegu. Ponadto informowany jest o konieczności zgłoszenia się w okresie około 1 miesiąca przed planowanym zabiegiem, a także każdorazowo – w sytuacji pogorszenia jego stanu funkcjonalnego (do poradni lub oddziału).
Termin zabiegu ustalany jest przez lekarza oddziału w oparciu o prowadzoną Listę oczekujących na dany zabieg dla pacjenta w kategorii „przypadek stabilny” i „przypadek pilny”.
Aktualne terminy oczekiwania na zabieg dla nowych pacjentów oraz czasy oczekiwania publikowane są na stronie NFZ: https://terminyleczenia.nfz.gov.pl/#
Przyjęcie skierowania przez lekarza oddziału oraz wpis na listę oczekujących potwierdza dokonanie kwalifikacji na zabieg. Z uwagi na długi okres planowania, termin zabiegu może ulec zmianie, dlatego w sprawie terminu zabiegu można kontaktować się z sekretariatem oddziału – tel. 62 7420879 lub lekarzem oddziału – tel. 62 7420883.
O zbliżającym się terminie zabiegu zostaniecie Państwo poinformowani SMS z aplikacji NFZ AP-KOLCE oraz telefonicznie przez lekarza oddziału, dlatego proszę pamiętać o aktualizacji numerów telefonów kontaktowych.
Konsultacja lekarska przed zabiegiem przeprowadzana jest w terminie około 1 miesiąca przed planowanym zabiegiem oraz każdorazowo w sytuacji pogorszenia stanu funkcjonalnego pacjenta – w poradni lub oddziale.
Podczas konsultacji lekarz oddziału podejmuje decyzję o utrzymaniu planowanego terminu zabiegu, jego przyspieszeniu (zmiana kwalifikacji na przypadek pilny) lub w uzgodnieniu z pacjentem – jego odroczeniu. Ponadto podczas wizyty zostaje szczegółowo omówiony plan badań dodatkowych, plan pobytu w szpitalu i rodzaj operacji, a także plan postępowania pooperacyjnego.
W przypadku niezgłoszenia się na zabieg w terminie wynikającym z prowadzonej w podmiocie listy oczekujących, pacjent zostaje skreślony z listy.

Kwalifikacja do zabiegu w oddziale ortopedycznym (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentów po wszczepieniu endoprotezy

Po zabiegu: leżenie na plecach z kończyną operowaną ułożoną wyżej, z wyprostowanym stawem kolanowym. Stosować zimnie okłady co 2 godziny po 15 minut.

Rehabilitacja: rozpoczyna się w pierwszym dniu po zabiegu. Pacjent przy pomocy rehabilitanta wykonuje ćwiczenia usprawniające, uczy się samodzielnie siadać na brzegu łóżka, wstawać i siadać przy balkoniku / kulach. Rozpoczyna naukę poruszania się przy pomocy balkonika, o dwóch kulach i o jednej kuli (po przeciwnej stronie od nogi operowanej).

Przeciwskazania:

podkładanie pod staw operowany poduszek, koców, zrolowanych ręczników, by nie doszło do przykurczu zgięciowego kolana,
przyciąganie operowanego kolana do klatki piersiowej,
zakładanie nogi na nogę,
krzyżowanie nóg.

AKTYWNOŚCI ŻYCIA CODZIENNEGO

Spanie – na plecach lub na boku zdrowym. Nie podkładać poduszki pod operowane kolano!

Wstawanie z łóżka – po stronie operowanej przesuwamy się do brzegu łóżka odbijając się na zdrowej nodze. Równocześnie obracamy uda wraz z miednicą. Wspierając się na rękach przejść do siadu z opuszczonymi nogami. Podczas siadania i wstawania z krzesła/ łóżka zawsze wysuwać kończynę operowaną do przodu.

Siedzenie – na wysokich krzesłach z podłokietnikami (przez 3 m-ce).

Mycie się – w pierwszych tygodniach zleca się korzystanie z prysznica, stojąc lub siedząc na krześle.

Ubieranie się – rozpoczynamy od nogi operowanej.

Obuwie – noszenie wygodnych, stabilnych butów na niewysokim obcasie, wsuwane bądź
sznurowane.

Porządki domowe – unikać ciężkich prac w ciągu pierwszych 8-12 tygodni. Należy używać szczypce do podnoszenia przedmiotów, śmietniczek i szufelek z przedłużonymi trzonami, torby do przenoszenia, siedzenie podczas prasownia, mycia naczyń, gotowania
dostosowując odpowiednio siedzisko.

Powrót do pracy – decyduje lekarz; zależy od stanu zdrowia i charakteru wykonywanej pracy.

Sport – po trzech miesiącach od zabiegu można jeździć na rowerze, tańczyć czy grać w tenisa.
Pływanie zalecane po wygojeniu się ran pooperacyjnych. Niewskazane są ćwiczenia obciążające (narty, koszykówka, siatkówka).

Prowadzenie samochodu:

bezpieczne prowadzenie auta jest możliwe po 3 m-cach od operacji, z automatyczną skrzynią biegów już po 4-8 tygodniach od operacji.
wsiadanie – fotel maksymalnie do tyłu, siadamy tyłem, jedną ręką łapiemy za kierownicę, drugą na siedzenie i obracamy równocześnie tułów i nogi.
wysiadanie – odwrotnie
Może być wymagana pomoc drugiej osoby.

Współżycie seksualne:

bezpieczne po 4-6 tygodniach od zabiegu.

REHABILITACJA

Faza szpitalna:
1. Naprzemienne zgięcie grzbietowe i podeszwowe stóp.

2. Zginanie w stawie kolanowym i biodrowym, przesuwając stopą po podłożu.

3. Ze zgięcia w stawie biodrowym i klanowym, wyprost podudzia w górę i powrót do pozycji początkowej.

4. Zginanie w stawie biodrowym przy prostym kolanie (prosta noga w górę, a druga ugięta ze stopą ułożoną na podłożu).

5. Odwodzenie w stawie biodrowym i powrót do pozycji pośredniej (noga w bok).

6. Ćwiczenia napinania mięśni czworogłowych (docisnąć dół podkolanowy do podłoża, liczyć do 7 i rozluźnić).

7. Ćwiczenia napinania mięśni czworogłowych z oporem na przywodziciele (ściskanie wałka, liczyć do 7 i rozluźnić).

8. Ćwiczenia napinania mięśni czworogłowych z oporem na odwodziciele (rozciąganie taśmy, liczyć do 7 i rozluźnić).

9. Ćwiczenia napinania mięśni pośladkowych (ścisnąć pośladki razem, liczyć do 7 i rozluźnić).

10. W siadzie z opuszczonymi nogami naprzemiennie prostować i zginać w stawach kolanowych.

Chodzenie o 2 kulach
1. Kule
2. Noga operowana
3. Noga zdrowa

1. Kula* i noga operowana
2. Kula i noga zdrowa

* po przeciwnej stronie od nogi

Chodzenie o 1 kuli

1. Kula* i noga operowana
2. Noga zdrowa

* po przeciwnej stronie od nogi operowanej

Poruszanie po schodach:
Wchodzenie: noga zdrowa – kule – noga operowana

Schodzenie: kule – noga operowana – noga zdrowa

Faza poszpitalna:
Kontynuacja ćwiczeń wyuczonych na oddziale.
1. Pozycja stojąca. Ruch: zginanie nogi w kolanie i biodrze.

2. Pozycja stojąca. Ruch: odwodzenie nogi w stawie biodrowym z taśmą lub bez.

3. Pozycja stojąca. Ruch: zginanie nogi w stawie biodrowym z oporem.

4. Pozycja stojąca. Ruch: prostowanie nogi w stawie biodrowym z oporem.

5. W leżeniu na brzuchu, noga zgięta w kolanie do 90˚. Ruch: unoszenie jej 5 cm ponad podłoże.

6. W leżeniu na boku nieoperowanym, ze zgiętym kolanem do 90 º. Ruch: unoszenie nogi do góry.

7. Rozciąganie mięśni kulszowo- goleniowych.
Jedna noga wyprostowana na podwyższeniu, druga na podłodze obok, tułów prosto.
Ruch: skłon tułowia w przód aż do uczucia delikatnego rozciągania pod kolanem lub na powierzchni uda. Utrzymać 30 sekund i powrót do powierzchni.

8. Rozciąganie mięśni łydki.
Noga prosta, pasek zaczepiony o stopę.
Ruch: pociąganie za stopę do delikatnego rozciągania z tyłu łydki.

9. Stanie na jednej nodze ugiętej w kolanie, na trenerze równowagi .
Ruch: drugą nogę unieść i wykonać powolne ruchy w przód, tył i w bok.

10. Chodzenie stopa za stopą.
11. Leżenie na plecach, kolano i biodro zgięte do 90º, stopa oparta na środku piłki.
Ruch: wciskanie stopy w piłkę przez 10 sekund i rozluźnić.

12. Siad z opuszczonymi nogami, stopa oparta o środek piłki.
Ruch: wciskanie stopy w piłkę przez 10 sekund i rozluźnić.

Ćwiczenia wykonujemy rano, popołudniu i wieczorem. Każde ćwiczenie po 10-15 powtórzeń,
przeplatane ćwiczeniami oddechowymi.

Opracowano na podstawie:
„Podstawy Rehabilitacji po endoprotezoplastyce stawu kolanowego”
pod red. J. Deszczyński, A. Stolarczyk
PLESZEWSKIE CENTRUM MEDYCZNE
Oddział Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu

Zalecenia dla pacjentów po wszczepieniu endoprotezy (Pobierz informacje w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjentów po usunięciu paznokcia

Higiena naszych stóp odgrywa bardzo ważną rolę. W ciągu dnia ciągle się poruszamy, nasze stopy muszą być zachowane w jak najlepszej kondycji. Wiele osób boryka się z problemem wrastających paznokci. Jest to wyjątkowo uporczywa dolegliwość, która często uniemożliwia bezbolesne chodzenie.

Zalecenia po usunięciu wrastającego paznokcia:

Układaj nogę wyżej, ogranicz aktywność fizyczną przez około 2 tygodnie po zabiegu. Intensywne ćwiczenia fizyczne dopiero po około 4-6 tygodniach.
Jeżeli zauważysz, że opatrunek jest przekrwiony – załóż kolejną warstwę jałowego opatrunku, pozostawiając pierwotny.
Zmiana opatrunku po 24 godzinach, kolejne zmiany opatrunku 1 x dobę. Należy stosować preparaty antyseptyczne.
Pamiętaj o wizycie kontrolnej w Poradni Chirurgii ogólnej 2-3 dni po zabiegu.
Noś luźne obuwie w celu uniknięcia ucisku na miejsce po usuniętym paznokciu.
Pamiętaj że obrzęk, zaczerwienienie, ból powinien zmniejszać się stopniowo po zabiegu.
W razie potrzeby stosuj leki p/bólowe.
W razie wystąpienia silnego krwawienia – natychmiast zgłoś się do lekarza.
Unikaj basenu, sauny przez około 8 tygodni od zabiegu.

Czynniki, które predysponują do wrastania paznokci:

noszenie zbyt ciasnych butów,
nieprawidłowe przycinanie, które może prowadzić do powstania ostrych krawędzi paznokcia – to z kolei sprzyja wystąpieniu urazu sąsiadujących tkanek miękkich, powodując bolesne zapalenie i prowadząc do tworzenia ziarniny,
nieprawidłowa higiena stóp,
nadmierne pocenie się,
uraz,
otyłość i nadwaga powodujące wzmożony nacisk na stopy,
predyspozycje osobnicze – szerokie płytki paznokcia, wrodzone zniekształcenie,
zgrubienie płytki paznokci.

Jak zapobiegać wrastaniu paznokcia?

unikaj ciasnego, zawężającego się i niewygodnego obuwia;
prawidłowo skracaj paznokcie – prosto lub delikatnym łukiem, z lekkim zaokrągleniem bocznych krawędzi. Nigdy nie obcinaj ich zbyt krótko i nie zostawiaj szpiczastych zakończeń paznokci;
nie używaj ostrych narzędzi metalowych podczas samodzielnego robienia pedicure, w szczególności dotyczy to miejsc przy wale paznokciowym;
należy leczyć nadpotliwość, infekcje bakteryjne, grzybicę paznokci i korygować wady stóp,
w przypadku pojawienia się pierwszych dolegliwości związanych z wrastaniem paznokcia udaj się do lekarza lub podologa.

Zalecenia dla pacjentów po usunięciu paznokcia (Pobierz informacje w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjenta z cukrzycą - profilaktyka stopy cukrzycowej

Jak zapobiegać stopie cukrzycowej?

Ponadto istotne znaczenie ma pielęgnacja stóp:

regularne oglądanie stóp,
odpowiednia higiena stóp: codzienne mycie w leniej wodzie i dokładne osuszanie miękkim ręcznikiem,
regularne przycinanie paznokci,
noszenie wygodnego obuwia i przewiewnych (bawełnianych) skarpet,
unikanie przegrzewania stóp.

Zalecenia dla pacjenta z cukrzycą – profilaktyka stopy cukrzycowej (Pobierz informację w pliku PDF)

Informacja dla pacjentów poradni połozniczo-ginekologicznej

Zakres świadczeń Poradni Ginekologiczno-Położniczej:

porady w zakresie chorób kobiecych wraz z konieczną diagnostyką
diagnostyka raka szyjki macicy
leczenie stanów zapalnych narządów rodnych
badania cytologiczne
badania USG brzuszne i ginekologiczne
prowadzenie ciąży
badania KTG (rejestracja czynności serca płodu i czynności skurczowej macicy)
doradztwo antykoncepcyjne

Poradnia położniczo-ginekologiczna zapewnienia kobietom kompleksową opiekę położniczo-ginekologiczną. Lekarze Poradni sprawują opiekę na Pacjentkami oczekującymi potomstwa od pierwszych tygodni ciąży, aż do momentu rozwiązania. W ramach Poradni, u kobiet ciężarnych wykonywane są wszystkie badania zgodnie z zaleceniami NFZ, a także USG oraz badanie KTG.

Poradnia realizuje profilaktyczny program wykrywania raka szyjki macicy, kierowany do pań w wieku 25-59 lat, które w ostatnich 3 latach nie wykonywały profilaktycznego badania cytologicznego oraz nie leczyły się z powodu raka szyjki macicy. Profilaktyka raka szyjki macicy ma na celu niedopuszczenie do powstania choroby, jej nasilenia, postępu i nawrotu. Umożliwia wczesne wykrywanie i leczenie stanów przedrakowych.

Informacja dla pacjentów poradni onkologicznej (Pobierz informację w pliku PDF)

Informacja dla pacjentów poradni onkologicznej

Zajmujemy się leczeniem, profilaktyką i kontrolą stanu zdrowia chorych po zakończonej terapii. Przyjmujemy pacjentów pierwszorazowych, po konsyliach czy też tych na wieloletnich kontrolach. Dysponujemy kompleksową bazą diagnostyczną, zarówno laboratoryjną jak i radiologiczną z dostępem do wszystkich, koniecznych badań. Rocznie przyjmujemy do 10000 chorych.

Wśród najczęściej leczonych są chorzy z rakiem piersi, prostaty, rakiem płuca i jelita grubego.

Rak prostaty
Najczęściej występujący nowotwór złośliwy u mężczyzn z największą dynamiką zachorowalności.
W Polsce w roku 2019 (rejestr KRN) zachorowało 17638 mężczyzn, z tego w Wielkopolsce 1659 (4 miejsce w Polsce). Zmarło 5618 osób z tego w Wielkopolsce 536 (1 miejsce w Polsce !).
Nowotwór ten na początku na ogół nie powoduje objawów.
U niektórych chorych mogą występować dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych. W uogólnionej fazie choroby pierwszym objawem są bóle kostne.
Rozpoznanie ustala się na podstawie biopsji gruczołu krokowego z powodu podwyższonego stężenia PSA w surowicy czy też wystąpienia nieprawidłowości w badaniu per rectum / usg transrektalnym.

Rak piersi
Najczęściej występujący nowotwór złośliwy u kobiet.
W Wielkopolsce 1991 zachorowań (trzecie miejsce w Polsce )i 694 zgonów (pierwsze miejsce w Polsce !) zdanych KRN za 2019 rok.
Przy podejrzeniu raka piersi może występować jeden lub więcej z niżej wymienionych objawów:

wyczuwalny guz piersi
pojawienie się wciągnięcia brodawki
pojawienie się wciągnięcia/ zmarszczenia skóry
owrzodzenie brodawki, jej otoczki lub skóry piersi
pojawienie się obrzęku piersi połączonego z jej zaczerwienieniem, nadmiernym uciepleniem/ bolesnością
powiększenie węzłów chłonnych pachowych
podejrzane zmiany w piersi w badaniu mammograficznym i usg

Rak płuca
Drugi najczęściej występujący nowotwór u obu płci.
W Wielkopolsce 2033 zachorowań (6miejsce wśród kobiet i mężczyzn w Polsce)oraz 2226 zgonów (2 miejsce wśród mężczyzn i 7 wśród kobiet w Polsce) – dane KRNza 2019 rok.
Podejrzenie raka płuca budzą:

kaszel , zwłaszcza przewlekły z odkrztuszaniem wydzieliny
pojawienie się krwi w plwocinie
duszność
osłabienie
nieprawidłowe wyniki badań obrazowych
może też przebiegać długo bezobjawowo

Rak jelita grubego
Trzeci najczęściej występujący nowotwór złośliwy u obu płci.
W Wielkopolsce 1863 zachorowań (2 miejsce u mężczyzn i 1 miejsce wśród kobiet w Polsce ! ) i 1125 zgonów (3 miejsce u mężczyzn i 4 miejsce u kobiet w Polsce ) z danych KRN z 2019 rok..
Przy podejrzeniu raka jelita grubego może występować jeden lub więcej
z niżej wymienionych objawów:

pojawienie się krwi w stolcu
bóle brzucha, kolki, wzdęcia
naprzemienna biegunka z zaparciami (każda nagła zmiana w oddawaniu stolca zwłaszcza > 40 roku życia)
daremne parcie na stolec, uczucie pełności w odbytnicy
niewyjaśniona niedokrwistość
spadek apetytu, ciężaru ciała, osłabienie

Ryzyko zachorowania na raka jest większe jeśli w najbliższej rodzinie występują już przypadki nowotworów !

Informacja dla pacjentów poradni onkologicznej (Pobierz informacje w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjenta z żylakami odbytu

Hemoroidy, czyli żylaki odbytu są powszechnym problemem zdrowotnym. Leczenie zachowawcze może tylko zmniejszać dolegliwości, a nieleczone żylaki odbytu nie ustąpią samoistnie. W miarę powiększania się, dają coraz bardziej uciążliwe dolegliwości i objawy. W III i IV stopniu zaawansowania, kiedy żylaki odbytu znajdują się (czasowo lub stale) na zewnątrz kanału odbytu powodują znaczny ból, krwawienie, świąd. Czasami dochodzi także do ich mechanicznego uszkodzenia powodującego przewlekłe uszkodzenie pokrywającej je błony śluzowej i powstanie bolesnego owrzodzenia.Leczenie początkowych stadiów choroby polega głównie na profilaktyce, dbałości o dietę i prawidłowe nawyki higieniczne. W dalszych stadiach rozwoju hemoroidów konieczne jest leczenie zabiegowe.

Zapobieganie rozwojowi żylaków odbytu:

Dieta bogata w błonnik. Warzywa i owoce, najlepiej spożywane na surowo, to bogate źródło błonnika pokarmowego, który reguluje motorykę jelit i zapobiega zaparciom.
Dużo zdrowych płynów. Pij dużo wody niegazowanej, świeżo wyciskanych soków owocowo-warzywnych i herbat ziołowych. Nie tylko nawodnią organizm, ale też zapobiegną zaleganiu treści w układzie pokarmowym i trudnościom z wypróżnianiem. Unikaj mocnej kawy i herbaty.
Regularne ćwiczenia. Regularny energiczny 30-minutowy spacer pobudza krążenie, zapobiegając zastojowi krwi w żyłach i obrzękom. W ciąży i po porodzie pamiętaj o ćwiczeniach dna miednicy i mięśni Kegla. Wzmacniają one mięśnie cewki moczowej i pobudzają krążenie w obrębie miednicy.
Higiena miejsc intymnych. Staraj się myć po każdym wypróżnieniu, używając delikatnych środków. Podczas wizyty w toalecie nie napinaj intensywnie mięśni odbytu. Prowadzi to do wzrostu ciśnienia w naczyniach i ich rozciągania.
Przewiewna bielizna. Unikaj ubrań ze sztucznych materiałów, pozwól skórze oddychać.
Eliminacja spożywania alkoholu, nadmiernej ilości mocnej kawy i herbaty.

Zalecenia dla pacjenta z żylakami odbytu (Pobierz informacje w pliku PDF)

Zalecenia dla pacjenta z reumatoidalnym zapaleniem stawów RZS

RZS – Co dalej?

Jeśli występują u ciebie objawy sugerujące rozwijające się Reumatoidalne Zapalenie Stawów, nie zwlekaj i jak najszybciej udaj się do lekarza. Tylko szybkie i trafne rozpoznanie oraz wdrożenie właściwego leczenia jest w stanie zapobiec utracie sprawności.

Gdy już postawiono diagnozę:

stosuj się do zaleceń swojego reumatologa,
przyjmuj regularnie leki,
stawiaj się na kontrolne badania,
jeśli palisz papierosy – rzuć!
stosuj zbilansowaną i zdrową dietę, zapobiegaj nadwadze, aby nie obciążać dodatkowo stawów,
uczęszczaj na rehabilitację oraz wykonuj zalecone ćwiczenia w domu – pamiętaj „ruch to zdrowie”,
jeśli już masz trudności z poruszaniem – zaopatrz się w pomoce takie jak: kule, laskę czy chodzik – pomoże to odciążyć stawy.

Zalecenia dla pacjenta z reumatoidalnym zapaleniem stawów RZS (Pobierz informacje w pliku PDF)

Przygotowanie do badania kolonoskopii

Szanowny Pacjencie,
Tylko właściwe przygotowanie do badania endoskopowego, zgodnie z poniższą instrukcją, pozwoli lekarzowi prawidłowo ocenić stan śluzówki jelita i postawić właściwą diagnozę.

Na 3 dni przed planowanym badaniem nie należy spożywać owoców i warzyw zawierających małe ziarna, ani jogurtów zawierających ziarna i kawałki owoców, jak również pieczywa (chleb, bułki) posypane ziarnem, zawierającego nasiona oraz pestki siemienia lnianego,
ponieważ gdyby pozostały w jelicie, mogą spowodować niedrożność kanału endoskopu i uniemożliwić przeprowadzenie badania.
W dniu poprzedzającym badanie:
– na śniadanie spożywamy 0,5 l jogurtu bez ziaren i kawałków owoców – może być smakowy;
– na obiad o godzinie 12:00 przecedzony bulion.
Jeżeli badanie jest wykonywane w godzinach dopołudniowych, to w dniu poprzedzającym badanie:
– o godzinie 16:00 rozpuszczamy 4 saszetki preparatu FORTRANS w 4 litrach niegazowanej wody, który należy wypić w tempie 1 szklanka co 15 minut – ostatnią szklankę preparatu należy wypić do godziny 20:00.
Jeżeli badanie jest wykonywane po godzinie 12:00, to w dniu poprzedzającym badanie:
– o godzinie 18:00 rozpuszczamy 2 saszetki preparatu FORTRANS w 2 litrach niegazowanej wody, który należy wypić w tempie 1 szklanka co 15 minut – ostatnią szklankę preparatu należy wypić do godziny 20.00.
– w dniu badania o godzinie 6.00 rozpuszczamy 2 saszetki preparatu FORTRANS w 2 litrach niegazowanej wody, który należy wypić w tempie 1 szklanka co 15 minut – ostatnią szklankę preparatu należy wypić do godziny 8:00.
W czasie przygotowywania się do badania zaleca się wypicie dodatkowo 2 litrów płynów. Płyny można przyjmować do 2 godzin przed badaniem. Do czasu badania nie spożywać pokarmów.
W przypadku przyjmowania innych leków należy je przyjąć co najmniej godzinę przed przyjęciem lub co najmniej godzinę po przyjęciu leku FORTRANS, ponieważ w przeciwnym razie leki mogą zostać wypłukane z układu pokarmowego i nie działać skutecznie.

Na badanie proszę przyjść z osobą towarzyszącą.

Miesiąc przed badaniem proszę o potwierdzenie obecności na badaniu (tel. 62 7420 887).

Przygotowanie do badania kolonoskopii (Pobierz informację w pliku PDF)

Zalecenia po kolonoskopii

Po badaniu należy chwilę odpocząć w gabinecie lub poczekalni.

Gazy wprowadzone do okrężnicy podczas badania muszą się wydostać na zewnątrz, nie należy ich wstrzymywać.
Pacjent powinien zapewnić sobie bezpieczny powrót do domu i co najmniej kilka godzin wypoczynku. Zazwyczaj jeszcze tego samego dnia można powrócić do normalnej aktywności.

Po badaniu może utrzymywać się ból o różnym nasileniu, jednak ustępuje on całkowicie po kilku lub kilkunastu godzinach.
Około 2–3 godzin po badaniu jelita grubego można zacząć pić płyny i zjeść lekki posiłek. Zaleca się tego dnia stosowanie diety lekkostrawnej, ubogoresztkowej.

Przejściowe zaburzenia wypróżniania są normalne po kolonoskopii. Poza powietrzem, które zostaje po badaniu i może wywoływać czasem nawet silne bóle brzucha, można spodziewać się zaparcia. Dopiero po kilku dniach wszystko wraca do normy.

Zalecenia po kolonoskopi (Pobierz informacje w pliku PDF)

Jak przygotować się przed badaniem tomografii komputerowej

Jak przygotować się przed badaniem tomografii komputerowej:

Na badanie należy zgłosić się naczczo (5-6godz. bez jedzenia, palenia papierosów)
Najpóźniej 2 dni wcześniej zrobić badanie poziomu kreatyniny we krwi lub GRF Na badanie należy zgłosić się z następującymi dokumentami:
– Kserokopię dokumentacji ( wyniki poprzednich badań),
– Zdjęcie, płyta CD,
– Dowód osobisty

Jak przygotować się przed badaniem tomografii komputerowej (Pobierz informację w pliku PDF)

Jak przygotować się przed badaniem rezonansu magnetycznego

Jak przygotować się przed badaniem rezonansu magnetycznego:

Na dzień przed badaniem należy spożywać większą ilość płynów niegazowanych
Na badanie należy zgłosić się na czczo (5-6godz. bez jedzenia, palenia papierosów)
Najpóźniej 2 dni wcześniej zrobić badanie poziomu kreatyniny we krwi lub GRF
Należy usunąć makijaż, nie stosować żadnych kosmetyków
Na badanie należy zgłosić się z następującymi dokumentami:
– Kserokopię dokumentacji ( wyniki poprzednich badań), zdjęcie, płyta CD,
– Dowód osobisty

Bezwzględnie przed badaniem RM należy usunąć wszystkie metalowe przedmioty: np. kolczyki, agrafki, klamry, spinki do włosów, niestałe protezy zębowe, paski itp.

Badanie nie może być wykonane u chorych z:

wszczepionym elektrostymulatorem serca
metalicznym ciałem obcym w obrębie gałki ocznej lub innych tkanek miękkich w okolicy badanej
implantem ślimakowym i innymi implantami elektronicznymi
objawami klaustrofobii

Jak przygotować się przed badaniem rezonansu magnetycznego (Pobierz informację w pliku PDF)

Przygotowanie do pobrania krwi

Zasady przygotowania się pacjenta do badań laboratoryjnych

24h przed pobraniem krwi unikać intensywnego wysiłku fizycznego
12h przed pobraniem krwi nie jeść i nie pić nic z wyjątkiem wody
1h przed pobraniem krwi nie palić papierosów
10-15 minut przed pobraniem krwi usiąść i odpocząć
poinformować osobę pobierającą o przyjmowanych lekach i suplementach diety
zgłosić się do pobrania krwi w godzinach 7.00 – 10.00

Przygotowanie do pobrania krwi (Pobierz informację w pliku PDF)

UMÓW WIZYTĘ W PORADNI

UMÓW WIZYTĘ W PORADNI

Informacje dla pacjentów i gości

Profilaktyka upadku

Pomoc psychologiczna

Jak dbać o zdrowie psychiczne w czasie epidemii

Zalecenia dla pacjentek po mastektomii

Zalecenia dla pacjentów z rakiem piersi

Zalecenia dla pacjentów po operacji jelita

Zalecenia dla pacjenta z cukrzycą - profilaktyka stopy cukrzycowej

Zalecenia dla pacjenta - przygotowanie do koronarografii

Zalecenia dla pacjentów po implantacji stymulatora lub kardiowertera

Zalecenia w zakresie pielęgnacji noworodka

Zalecenia dla pacjentów z rakiem piersi

Zalecenia dla chorych leczonych z powodu choroby nowotworowej

Wskazówki dla kobiet w ciąży

Jak zapobiegać ponownemu udarowi

Jak opiekować się pacjentem po udarze mózgu

Kwalifikacja do zabiegu w oddziale ortopedycznym

Zalecenia dla pacjentów po wszczepieniu endoprotezy

Zalecenia dla pacjentów po usunięciu paznokcia

Zalecenia dla pacjenta z cukrzycą - profilaktyka stopy cukrzycowej

Informacja dla pacjentów poradni połozniczo-ginekologicznej

Informacja dla pacjentów poradni onkologicznej

Zalecenia dla pacjenta z żylakami odbytu

Zalecenia dla pacjenta z reumatoidalnym zapaleniem stawów RZS

Przygotowanie do badania kolonoskopii

Zalecenia po kolonoskopii

Jak przygotować się przed badaniem tomografii komputerowej

Jak przygotować się przed badaniem rezonansu magnetycznego

Przygotowanie do pobrania krwi

Pleszewskie Centrum Medyczne w Pleszewie

Telefony

Adres

E-mail

Informacja o parkingu