Oddział neonatologiczny

Personel medczyny
Tefelony kontaktowe
Realizowane świadczenia
Udzielanie informacji
Informacje dla pacjenta

Ordynator Oddziału

  • lek. Jacek Gąsiorowski – Specjalista neonatologii

Pielęgniarka Oddziałowa

  • Mieczysława Kwaśniewska – Specjalista w dziedzinie pielęgniarstwa neonatologicznego

Zespół lekarski:

  • lek. Andrzej Szymaniak – Pediatra, Specjalista w dziedzinie neonatologii
  • lek. Anna Wolbach-Gołębiowska – Specjalista a w dziedzinach: pediatrii, neonatologii, neurologii dziecięcej
  • lek. Katarzyna Salamon – Pediatra, Specjalista w dziedzinie neonatologii i medycyny rodzinnej
  • lek. Małgorzata Wrzecionowska – Specjalista w dziedzinach: pediatrii i neonatologii, w trakcie specjalizacji w dziedzinie kardiologii dziecięcej
  • lek. Katarzyna Szafoni – w trakcie specjalizacji w dziedzinie neonatologii
Ordynator 62 74 20 850
Pielęgniarka Oddziałowa 62 74 20 854
Patologia noworodki 62 74 20 851
Sala intensyw.nadzoru noworodka 62 74 20 853

Oddział neonatologiczny sprawuje opiekę medyczną nad noworodkiem zdrowym oraz wykazującym patologię.

Profil medyczny obejmuje: wcześniactwo, dystrofię wewnątrzmaciczną, choroby układu oddechowego, moczowego i krążenia, leczenie żółtaczki okresu noworodkowego oraz konfliktu serologicznego.

Oddział posiada stanowiska intensywnej terapii dla noworodków.

Wykonywane procedury: podstawowa diagnostyka i leczenie zachowawcze w trybie stacjonarnym, opieka i obserwacja zdrowych noworodków, resuscytacja na sali porodowej, diagnostyka i leczenie zachowawcze urazów okołoporodowych, diagnostyka i leczenie zachowawcze zaburzeń oddychania z przyczyn płucnych i pozapłucnych, wstępna diagnostyka i leczenie chorób układu krążenia, diagnostyka i leczenie zachowawcze chorób układu nerwowego, pokarmowego i moczowego, diagnostyka i leczenie zachowawcze zakażeń okresu noworodkowego, diagnostyka i leczenie żółtaczek okresu noworodkowego (hiperbilirubinemia, konflikt serologiczny), fototerapia, transfuzja wymienna, diagnostyka i leczenie noworodka z małą masą ciała (wcześniactwo, dystrofia wewnątrzmaciczna), diagnostyka wad wrodzonych, badanie fotoemisji akustycznej.

Każdy pacjent oraz osoba wskazana przez pacjenta, ma prawo do pełnej informacji o stanie zdrowia oraz wglądu do dokumentacji medycznej pacjenta na każdym etapie procesu leczniczego i diagnostycznego.
Członkowie rodziny nie są z mocy prawa uprawnieni do uzyskiwania informacji na temat stanu zdrowia pacjenta. Lekarz może udzielić informacji osobie bliskiej (rozumiane jako: małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciel ustawowy, osoba pozostająca we wspólnym pożyciu lub osoba wskazana przez pacjenta) w sytuacji, w której pacjent nie ukończył 16 lat lub jest nieprzytomny bądź niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji.

Informacji ustnych o stanie zdrowia pacjenta udziela lekarz kierujący Oddziałem (lub zastępca) lub lekarz prowadzący od poniedziałku do piątku w godzinach od 12.00 do 14.00.
W sytuacjach nagłych informacji udziela również lekarz dyżurny całodobowo.

Ze względu na dobro pacjentów, personel medyczny szpitala nie udziela telefonicznej informacji o stanie zdrowia pacjenta, z zastrzeżeniem, iż może być ona wyjątkowo udzielona:
a) osobie bliskiej w nadzwyczajnych sytuacjach (np. brak odwiedzin),
b) osobie wskazanej przez pacjenta, na podany przez niego numer telefonu.

Profilaktyka upadku

Szanowny Pacjencie, Pacjentko, Rodzino, Opiekunie,

upadki są jednym z poważniejszych zagrożeń utraty sprawności, szczególnie wśród osób starszych. Osoby zdrowe i sprawne fizycznie są w stanie, w przypadku zagrożenia upadkiem, samodzielnie wykonać odpowiedni ruch asekurujący, powstrzymujący przed upadkiem lub zmniejszający jego negatywne skutki – złamania, zwichnięcia, stłuczenia. Ten kompensujący mechanizm ulega osłabieniu w przypadku niepełnosprawności oraz w wieku podeszłym. W przypadku osób, które z trudem kontrolują swoje ruchy i u których zawodzi zmysł równowagi, upadki stają się zagrożeniem codziennym. Osoby te upadają zwykle niefortunnie, ze wszystkimi możliwymi następstwami, pogarszając tym samym stan swojej sprawności i jakość życia. Istotnym problemem opiekuńczym staje się eliminowanie ryzyka upadków i ograniczenie następstw negatywnych skutków dla zdrowia.

Podejmijmy więc wspólne działania w celu ograniczenia upadków wśród naszych pacjentów.

Do większości upadków dochodzi podczas wykonywania prostych czynności np.:
- wstawanie
- siadanie
- pochylanie się
- chodzenie

Przyczyny upadków można podzielić na czynniki:

1) wewnętrzne związane ze stanem zdrowia pacjenta, zaburzeniami w obrębie organizmu, wiekiem, które wynikają z:
-  zmian wstecznych usposabiających ludzi starszych do upadku – zmiany te dotyczą narządów zmysłów, które biorą udział w kontroli postawy, wzroku, słuchu, równowagi, układu nerwowego i mięśniowo-szkieletowego,
- chorób neurologicznych, które w różnym stopniu upośledzają sprawność motoryczną chorych,
- upośledzenia wzroku wywołanego różnymi chorobami, które powodują obniżenie adaptacji do ciemności i ostrego światła, widzenia przestrzennego,
- zmian w obrębie układu mięśniowego, które polegają na zaniku komórek mięśniowych, osłabieniu siły mięśniowej,
-  chorób układu sercowo-naczyniowego (zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca),
- chorób związanych z metabolizmem np.: cukrzyca, anemia,
- problemów z narządem ruchu (choroba zwyrodnieniowa stawów, zniekształcenia stawów),
- chorób psychicznych – depresja, stany lękowe, otępienie,
- założonych opatrunków gipsowych,
- upadków w przeszłości, które predysponują do ryzyka upadku,
- każdej choroby infekcyjnej, która pogarsza stan ogólny i sprawność pacjenta;

2) zewnętrzne związane z otoczeniem, w którym przebywa pacjent, wynikające z:
- braku poręczy, pochwytów,
- nierównej, śliskiej podłogi,
- nieprawidłowego oświetlenia,
- stojących na drodze przedmiotów,
- braku balkoników, chodzików.

WSKAZÓWKI DLA PACJENTÓW POZWALAJĄCE NA OGRANICZENIE RYZYKA UPADKÓW PRZY PRZYJĘCIU DO SZPITALA

  1. Podaj lekarzowi informację na temat dotychczasowych upadków i dokładnie opisz towarzyszące im okoliczności.
  2. Koniecznie powiadom lekarza o wszelkich przyjmowanych regularnie lekach, łącznie z preparatami ziołowymi, a także o zażywanych doraźnie; skorzystaj z przygotowanego wcześniej spisu.
  3. Odpowiedz na pytania dotyczące zakresu poruszania się, wstawania, kłopotów z utrzymaniem równowagi.
  4. Przećwicz w obecności personelu medycznego korzystanie z przycisku „przywoływacza" i korzystaj z niego w sytuacji wystąpienia zawrotów głowy, zaburzeń równowagi.
  5. Dowiedz się, gdzie jest włącznik światła, abyś w nocy mógł z niego swobodnie skorzystać.
  6. Proś o pomoc zawsze, gdy jej potrzebujesz.

WSKAZÓWKI DLA PACJENTÓW POZWALAJĄCE NA OGRANICZENIE RYZYKA UPADKÓW W TRAKCIE POBYTU W SZPITALU

  1. Noś stabilne obuwie na płaskim obcasie, z podeszwą antypoślizgową, stabilizującą staw skokowy.
  2. Korzystaj z uchwytów ściennych, taboretów lub pomocy osób trzecich w trakcie kąpieli pod prysznicem.
  3. Przestrzegaj zaleceń personelu medycznego dotyczących sposobu poruszania się np.: nakazu chodzenia wg wyuczonego przez rehabilitanta schematu, korzystania z pomocy przy wstawaniu, zakazu samodzielnego chodzenia, zbyt energicznego schylania się, podnoszenia lub wstawania z łóżka.
  4. Trzymaj rzeczy, z których korzystasz blisko siebie.
  5. Nie wychylaj się po przedmioty, które znajdują się na podłodze poza zasięgiem twoich możliwości – bez obaw wezwij „przywoławczem” personel medyczny.
  6. Po dłuższym leżeniu w łóżku, wstawaj stopniowo - najpierw usiądź nie spuszczając nóg, następnie powoli opuść nogi, i jeśli nic się nie dzieje - wstań. W przypadku wystąpienia zawrotów głowy powiadom personel medyczny.
  7. Zachowaj szczególną ostrożność w trakcie czynności porządkowych na oddziałach. Unikaj śliskich i mokrych powierzchni - zwracaj uwagę na znaki ostrzegawcze wskazujące mokrą podłogę.
  8. Zachowaj ostrożność podczas chodzenia w okolicy drzwi otwierających się na zewnątrz.
  9. Korzystaj z laski, balkonika, wszelkich uchwytów, pomocy personelu w przypadku trudności z poruszaniem się, przy zaburzeniach równowagi.

WSKAZÓWKI DLA PACJENTÓW POZWALAJĄCE NA OGRANICZENIE RYZYKA UPADKÓW PO POWROCIE DO DOMU

Poniższe porady zawierają propozycje rozwiązań zabezpieczających osobę starszą, niepełnosprawną przed upadkiem. Państwo zdecydujecie, które z nich są możliwe do wprowadzenia w Waszym domu:

  1. Zadbaj o właściwe wyposażenie mieszkania – proponujemy ustawienie pod ścianami stałych, pewnie stojących mebli, aby osoby poruszające się z trudnością mogły się o nie wesprzeć.
  2. Unikaj stromych schodów, ruchomych dywanów i chodników, śliskich nawierzchni.
  3. Zadbaj, aby krzesła i fotele były solidne i stabilne, wyposażone w oparcia, a poręcze zamocowane równolegle do siedziska. Siadając sprawdź czy swobodnie opierasz stopy o podłoże.
  4. Dobrze oświetl schody, a na krawędziach stopni, przymocuj taśmę antypoślizgową.
  5. Zainstaluj obok wanny lub w kabinie prysznicowej drążki o chropowatej powierzchni, a dno wanny lub brodzika zabezpiecz wkładając maty antypoślizgowe.
  6. Myj się na specjalnych krzesłach lub ławeczkach.
  7. Zamontuj dodatkowe uchwyty w łazience i toalecie.
  8. Zamontuj właściwe oświetlenie, a włączniki światła w sposób umożliwiający natychmiastowy dostęp po wejściu do pomieszczenia.
  9. Miej telefon w łatwo dostępnym miejscu.
  10. Rozmieść przedmioty codziennego użytku w taki sposób, aby przy ich wyjmowaniu nie było konieczne wchodzenie na stołki lub nadmierne schylanie się.
  11. Rozważ zastosowanie barierek zabezpieczających przed wypadnięciem z łóżka.
  12. Zwróć uwagę na dobór wygodnego, lekkiego i antypoślizgowego obuwia stabilizującego staw skokowy.
  13. Wykorzystaj pomoce techniczne do poruszania się zmniejszające ryzyko upadków, tj.: laski, trójnogi, podpórki dwukołowe lub czteropunktowe, balkoniki.
  14. Pamiętaj o konieczności wolnego przyjmowania pozycji pionowej po leżeniu lub dłuższym siedzeniu oraz o wykonaniu przed wstaniem ruchów zginania i prostowania stóp w dwóch kierunkach – podeszwowym i grzbietowym, w celu zmniejszenia ryzyka upadku wynikającego z nagłego spadku ciśnienia krwi po zmianie pozycji.
  15. Poproś opiekuna o pomoc w pokonywaniu barier architektonicznych, np. progi.
  16. Stosuj w razie potrzeby aparat słuchowy, okulary.
  17. Kontroluj leki – niektóre powodują senność lub zawroty głowy, co sprzyja upadkom.
  18. Wyeliminuj czynniki stresujące – hałas, miganie obrazu TV.
  19. Wykonuj odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne.

Stworzenie bezpiecznego otoczenia i szczególny nadzór nad osobami predysponowanymi do częstych upadków, może mieć duży wpływ na poprawę efektów rehabilitacji oraz jakości życia pacjentów jak też i ich opiekunów.

 

Profilaktyka upadków (Pobierz całość w pliku PDF)

Pomoc psychologiczna

Każdy człowiek posiada różnorodne zasoby czyli zdolności, umiejętności, talenty, czy źródła wsparcia które pomagają mu w radzeniu sobie z różnymi sytuacjami, umożliwiają mu rozwój, ułatwiają codzienne funkcjonowanie. Zdarzają się czasem takie sytuacje życiowe, kiedy poziom stresu lub cierpienia są tak wielkie, że zaburzają równowagę emocjonalną człowieka i jego możliwości poradzenia sobie. Wśród takich sytuacji są np. problemy rodzinne, finansowe, sytuacja straty, żałoba, choroba, przewlekły stres i wiele innych. W takich sytuacjach szukamy pomocy psychologa lub psychoterapeuty lub też próbujemy znaleźć informacje o tym jak moglibyśmy sobie poradzić.

Zespół psychologów pracujących w PCM pozostaje do Państwa dyspozycji w ramach pracy na poszczególnych oddziałach szpitalnych (Oddział Onkologiczny, Oddział Rehabilitacji Dziennej i Stacjonarnej, Oddział Paliatywny i ZOL) a także w ramach Poradni Zdrowia Psychicznego oraz Poradni Leczenia Uzależnień. Udzielamy wsparcia i pomocy pacjentom, a także ich rodzinom.

Ponadto zgromadziliśmy dla Państwa przydatne informacje, linki do poradników, broszur i profesjonalnych stron internetowych, które pomogą poradzić sobie z różnorodnymi problemami i trudnościami, z którymi przychodzi Wam się mierzyć. Zebrane materiały psychoedukacyjne i treningowe odzwierciedlają najczęstsze tematy, z którymi zmagają się nasi pacjenci. Zachęcamy do zapoznania się z nimi poniżej.

Biorąc pod uwagę sytuację epidemiologiczną, która dotknęła nasz kraj koniecznym jest podjęcie odpowiednich środków, które zwiększą Państwa bezpieczeństwo podczas pobytu w szpitalu. W związku z powyższym wprowadzono ograniczenia liczby personelu, z którymi Państwo będziecie mieć bezpośrednią styczność podczas pobytu na oddziale.

Chcąc pozostać do Państwa dyspozycji zapewniamy możliwość konsultacji telefonicznych oraz mailowych. W sytuacjach wyjątkowych możliwy jest kontakt bezpośredni, po wcześniejszym ustaleniu terminu.

Maile prosimy kierować na adres: psycholog.pcm@szpitalpleszew.pl

O potrzebie konsultacji telefonicznej prosimy informować Pielęgniarkę Oddziałową.

 

MATERIAŁY PSYCHOEDUKACYJNE I TRENINGOWE

Lęk i niepokój

Ciekawy i przydatny artykuł dotyczący tego, w jaki sposób radzić sobie z lękiem i niepokojem, który może nam towarzyszyć w związku z aktualną sytuacją epidemiologiczną można znaleźć tutaj:

Zaburzenia snu

Relaksacja

Kiedy stres przejmuje kontrolę nad Twoim systemem nerwowym, w Twoim ciele wydzielane są hormony, uruchamiające reakcję „walcz lub uciekaj”. „Walcz lub uciekaj” to stan pełnej gotowości naszego organizmu do ratowania się przed zagrożeniem: serce bije szybciej, wzrasta ciśnienie krwi, tętno i oddech przyśpiesza, mięśnie całego ciała mocno napinają się.

Taka reakcja na stres (czyli na sytuację spostrzeganą przez nas jako zagrażającą) jest całkowicie naturalna i pomaga nam ratować nasze życie i zdrowie. Niestety, kiedy występuje zbyt często, staje się poważnym obciążeniem dla organizmu, który nie ma możliwości odpocząć, lecz cały czas jest w gotowości do walki lub ucieczki. Mówimy wówczas o chronicznym stresie. Relaksacja to najlepszy sposób na przejęcie kontroli nad swoim ciałem. Poznaj podstawowe mechanizmy i skuteczne techniki relaksacyjne:

  1. Technika progresywnej relaksacji mięśni Jacobsona

Dr. Edmund Jacobson wymyślił technikę progresywnej relaksacji mięśni w latach 20-tych XX wieku, jako jeden z elementów terapii pacjentów cierpiących na zaburzenia lękowe.

Technika ta polega na napinaniu i rozluźnianiu kolejnych grup mięśniowych w określonym porządku (progresywnie), zaczynając od mięśni stóp, a kończąc na mięśniach twarzy.

Jej ważnym elementem jest koncentrowanie swojej pełnej uwagi na tych częściach ciała, które są w danym momencie napinane i rozluźniane. Pomaga to z jednej strony dobrze poznać swoje ciało, a z drugiej uczy nas rozpoznawania i regulowania niepotrzebnego napięcia mięśni w zwyczajnych, codziennych sytuacjach.

Technikę znajdziesz w tym linku: https://www.youtube.com/watch?v=nohxTFjVTHU

  1. Trening autogenny Schultza

System ćwiczeń zwany treningiem autogennym opracował dr. Johannes Schultz w 1932 roku. Trening autogenny działa poprzez indukowanie (wzbudzanie) poczucie ciepła i ciężkości w różnych częściach ciała za pomocą stwierdzeń opisujących ten stan. Takie wzbudzanie rozluźnienie wpływa na autonomiczny układ nerwowy, który zwrotnie powoduje dalsze rozluźnienie i stan głębokiego relaksu.

Technikę znajdziesz w tym linku: https://www.youtube.com/watch?v=DAxYabx1ELQ

  1. Techniki wizualizacji

Ćwiczenia wizualizacyjne polegają np. na wyobrażaniu sobie jakiegoś miejsca, sytuacji, wydarzenia, które pomogą Ci poczuć się dobrze i spokojnie. Wystarczy zamknąć oczy i wyobrażać sobie to miejsce lub skorzystać z wizualizacji dostępnych w Internecie. Im częściej robisz to ćwiczenie, tym bardziej będzie skuteczne.

Przykładowe wizualizacje znajdziesz tutaj:

https://www.youtube.com/watch?v=_OJQwQptCRE

https://www.youtube.com/watch?v=uqD69G2Oinw

https://www.youtube.com/watch?v=ZKuMTFr4y9Y

https://www.youtube.com/watch?v=XBeXBATTn1Y

Psychoonkologia

  1. Po diagnozie . Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin.
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik1_www.pdf
  2. Seksualność kobiety w chorobie nowotworowej. Poradnik dla kobiet i ich partnerów
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik2_www.pdf
  1. Seksualność mężczyzny w chorobie nowotworowej. Poradnik dla mężczyzn i ich partnerek.
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik3_www.pdf
  1. Pomoc socjalna. Przewodnik dla pacjentów z chorobą nowotworową
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik4_www.pdf
  2. Pielęgnacja pacjenta w chorobie nowotworowej
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik5_www.pdf
  3. Chemioterapia i ty. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik6_www.pdf
  4. Żywienie a choroba nowotworowa. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik7_www.pdf
  5. Gdy bliski choruje . Poradnik dla rodzin i opiekunów osób z chorobą nowotworową
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik8_www.pdf
  6. Ból w chorobie nowotworowej. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/05/2018_PEO_Poradnik9_www.pdf
  7. Mój rodzic ma nowotwór. Poradnik dla nastolatków
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik10_www.pdf
  1. Radioterapia i Ty. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik11_www-1.pdf
  2. Moja rehabilitacja. Poradnik dla pacjentów z chorobą nowotworową i ich rodzin
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik12_www.pdf
  3. Życie po nowotworze. Poradnik dla osób po przebytej chorobie
    http://programedukacjionkologicznej.pl/wp-content/uploads/2014/06/2019_PEO_Poradnik13_www.pdf
  4. Gdy nowotwór powraca. Poradnik dla osób z nawrotem choroby i ich bliskich.
    http://programedukacjionkologicznej.pl/poradnik/gdy-nowotwor-powraca
  1. Poradnik dla pacjentów chorujących na szpiczaka mnogiego:
    http://www.szpiczak.org/wp-content/uploads/dokumenty/ksiazki/szpiczak_mnogi_t4_srodek.pdf
  1. Poradnik dla pacjentów z chłoniakiem:
    https://www.przebisnieg.org/pdf/poradnik_chloniaki.pdf
  1. Chłoniak Hodgkina:
    https://ihit.waw.pl/gallery/d35da62e07206c67253607e5f269a946/Poradnik%20-%20Chłoniak%20Hodgkina.pdf
  1. O żałobie - dla dzieci i młodzieży
    https://tumbopomaga.pl/images/pdf/dlamlodziezy.pdf
  2. O wsparciu i komunikacji z dziećmi i młodzieżą,gdy ktoś bliski choruje
    https://tumbopomaga.pl/images/pdf/dlarodzicow.pdf

 

Dla kobiet w ciąży i młodych mam:

  1. https://www.facebook.com/pages/category/Personal-Blog/Oko%C5%82oporodowa-opieka-psychologiczna-Anna-Stola%C5%9B-108176807439404/
  2. https://www.hafija.pl/

 

Stymulacja zaburzonych funkcji poznawczych

Procesy poznawcze stanowią podstawowe funkcje, które pozwalają nam odbierać rzeczywistość, przyswajać wiedzę o świecie, komunikować się z innymi oraz przetwarzać informacje. Najczęściej zaliczamy do nich pamięć, zdolność uczenia się, uwagę, orientację, myślenie logiczne, funkcje językowe i funkcje-wzrokowo-przestrzenne. Skutkiem uszkodzenia mózgu w wyniku udaru, chorób przewlekłych, które wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego może być zaburzenie tych procesów. Często ulegają one również osłabieniu na skutek starzenia się organizmu. Rozpoznanie pogorszenia się funkcji poznawczych jest niezmiernie istotne, ponieważ pozwala na wdrożenie odpowiednich oddziaływań, np. leczenia farmakologicznego lub modyfikacji stylu życia we wczesnym etapie choroby. Kluczowe znaczenie odgrywa również regularna praktyka polegająca na stymulacji funkcji poznawczych. Obejmuje ona szereg ćwiczeń pobudzających funkcje poznawcze, które można wykonywać w zaciszu domowym. Ich wybór oraz stopień trudności warto dostosować do indywidualnych potrzeb czy funkcji, które uległy osłabieniu.

Poniżej znajdują się linki do stron, z których można pobrać (i wydrukować) gotowe zestawy ćwiczeń stymulujących zaburzone funkcje poznawcze:

Można również spróbować swoich ,,sił poznawczych’’ grając w różnorodne gry umysłowe dostępne na platformie poświęconej treningowi umiejętności poznawczych:

Ciekawe wskazówki, jak uprawiać tzw. fitness brain (ćwiczenia umysłu) na co dzień znajdują się tutaj:

 

Pomoc psychologiczna (Pobierz całość w pliku PDF)

Jak dbać o zdrowie psychiczne w czasie epidemii

Jak dbać o zdrowie psychiczne w trakcie epidemii ? Informacje dla pacjenta

  1. Pamiętaj, że aktualna sytuacja epidemiologiczna może wywoływać w Tobie lęk. To normalne, że obawiasz się o swoje zdrowie i zdrowie Twoich bliskich. Bądź jednak dla siebie życzliwy w doświadczaniu negatywnych emocji – rozmawiaj o nich, nie blokuj, zaakceptuj.
  2. Pamiętaj jednocześnie, że lęk nie musi Tobą zawładnąć, to silna emocja, część Twojego doświadczenia – jednak nie musi na dobre zagościć w Twoim życiu. Nie mamy wpływu na to, że negatywne emocje się w naszym życiu pojawiają, mamy jednak duży wpływ na to, jak sobie z nimi radzimy.
  3. Kontrolę nad lękiem możesz odzyskać dzięki:
    - Planowaniu codziennych aktywności. Spróbuj pozytywnie wykorzystać ten czas na zadania lub realizację ważnych dla Ciebie planów, na które wcześniej nie miałeś czasu (może jest to czytanie zaległych książek, rozwój osobisty, nauka języków obcych, praca w ogrodzie, wdrożenie diety lub gotowanie).
    - Obserwacji swojej skłonności do uruchamiania negatywnych myśli i czarnych scenariuszy. Zastanów się, w jakim stopniu te myśli mogą być zgodne ze stanem faktycznym, na ile masz skłonności do nadmiernego uogólniania ich na wiele aspektów swojego życia. Pamiętaj, że nie zawsze myśli, które się pojawiają w Twojej głowie oznaczają rzeczywistość.
    - Ograniczeniu ilość czasu, którą poświęcasz na czytanie informacji dot. epidemii. Nie ma konieczności byś robił to co 10 min. Ponadto postaraj się korzystać informacji, które pochodzą z rzetelnych, sprawdzonych źródeł, stron internetowych, np. www.gov.pl
    - Stosowaniu się do zaleceń, procedur. Dzięki temu wiesz, że robisz wszystko, by chronić zdrowie i życie swoje swoich najbliższych.
    - Dbałości o sieć kontaktów społecznych pomimo izolacji. Rozmawiaj z bliskimi i rodziną, wykorzystuj dostępne usługi teleinformatyczne, programy umożliwiające rozmowy audio-video.
    - Stosowaniu technik relaksacyjnych. Jeśli czujesz, że dokuczają Ci intensywne objawy lęku (m.in. przyspieszone tętno, pocenie się, drżenie, utrudnione oddychanie) spróbuj je załagodzić dzięki skutecznym i prostym ćwiczeniom, tj.:
    Ćwiczenia oddechowe - kilkakrotnie powtarzany cykl oddechowy oparty na świadomym skupieniu się na oddechu, z wydłużeniem fazy wydechu, (która pobudza układ przywspółczulny) umożliwi uspokojenie naszego tętna. Im częściej technika ta będzie ćwiczona, tym lepsze odniesiemy rezultaty. Wśród ćwiczeń oddechowych polecana jest tzw. ,,technika 3-1-6’’:
    Technika „3- 1- 6” - polega na tym, że bierzemy wdech przez nos, licząc wolno w głowie do trzech, wstrzymujemy oddech na sekundę, a następnie wolno wydychamy powietrze licząc w głowie do sześciu.
    Technika „słowo” - wybieramy słowo , które pomaga się odprężyć („spokój” albo relaks”). Bierzemy wdech i możliwie jak najmocniej wydłużając wydech mówimy (jeśli nie na głos , to w myślach 😉 ) to słowo (np . „spoooooooooooooooookóóóóóóóójjjjjj”). Następnie na bezdechu liczymy do 4, po czym ponownie bierzemy wdech i powtarzamy cały cykl
    Progresywna relaksacja mięśni – opiera się na świadomym i celowym napinaniu poszczególnych grupy mięśni przez 5 sekund i koncentracji się na uczuciu napięcia. Po 5 sekundach należy rozluźnić mięśnie skupiając się przy tym na doświadczanym w tym obszarze uczuciu odprężenia. Pomocne we wprowadzeniu tej techniki mogą być nagrania możliwe do znalezienia na youtubie pod hasłem „progresywna relaksacja mięśni metodą Jacobsona’’.
    Trening autogenny Schultza – neuromięśniowa technika relaksacyjna, której celem jest przywracanie równowagi między podsystemami autonomicznego układu nerwowego, to jest między przywspółczulnym układem nerwowym a współczulnym układem nerwowym. Przywspółczulny układ nerwowy zawiaduje procesami trawienia i ruchami jelit, obniża ciśnienie krwi, spowalnia bicie serca i reguluje działanie układu odpornościowego. Metoda ta dostępna jest na youtubie pod hasłem: ,,trening autogenny Schultza’’
    Techniki wizualizacji – czyli świadome tworzenie obrazów w głowie, kierowanie naszej wyobraźni. Dzięki przywoływaniu przyjemnych obrazów w głowie (np. poprzez wyobrażenie sobie pięknego miejsca przyrody, w którym aktualnie chcielibyśmy przebywać) możliwe jest wprowadzenie naszego umysłu i ciała w stan odprężenia i przyjemnego relaksu. Relaksację opartą na wizualizacji dobrze jest przeprowadzać z wykorzystaniem odpowiedniej muzyki relaksacyjnej. Wiele tego typu utworów lub tekstów wizualizacji można znaleźć w Internecie.
  4. Zadbaj o swoje ciało: sen, relaks, właściwą dietę, aktywność fizyczną (dostosowaną do indywidualnych możliwości). Nie rezygnuj z ruchu pomimo ograniczeń związanych ze spędzaniem czasu na zewnątrz. Ćwiczenia fizyczne, trening jogi, pilates, rozciąganie wykonuj w domu lub w ogrodzie.
  5. W tym trudnym czasie bądź uważny na język jakim się posługujesz, rozmawiając o wirusie – nie używaj zwrotów: ,,apokalipsa’’, ,,kara’’, ,,plaga’’, ,,koniec świata’’, ponieważ to nakręca spiralę strachu.
  6. Nie stygmatyzuj osób chorych oraz osób pracujących w służbie zdrowia. Nie rozmawiaj o osobach z tzw. grup ryzyka w sposób – jako ,,infekujących’’, ,,roznoszących śmiercionośnego wirusa’’, ponieważ jest to bardzo krzywdzące.
  7. Otwórz się na życzliwość, dobroć wobec innych, angażuj się w akcje pomocowe.
  8. W razie konieczności skorzystaj z profesjonalnego wsparcia. Wiele placówek świadczących usługi psychologiczne udostępniło numery, pod które można dzwonić w celu uzyskania bezpłatnej pomocy psychologicznej.

Możliwe jest również uzyskanie wsparcia psychologicznego w ramach pracy zespołu psychologów w PCM. Chcąc pozostać do Państwa dyspozycji zapewniamy możliwość konsultacji telefonicznych oraz mailowych.

W tym celu prosimy o kontakt pod adresem mailowym: psycholog.pcm@szpitalpleszew.pl
Zespołów psychologów PCM

 

Jak dbać o zdrowie psychiczne w czasie epidemii? (Pobierz całość w pliku PDF)

Zalecenia w zakresie pielęgnacji noworodka

Podstawową zasadą postępowania z noworodkiem jest bezwzględne przestrzeganie higieny i utrzymanie w czystości całego ciała oraz jego otoczenia. Po narodzinach skóra dziecka jest jeszcze niedojrzała, delikatna oraz bardzo podatna na wszelkie urazy oraz działanie środków pielęgnacyjnych - dlatego też wymaga szczególnej opieki. Jedną z ważniejszych czynności pielęgnacyjnych jest kąpiel, pielęgnacja kikuta pępowiny, pośladków.

Pielęgnacja kikuta pępowiny

Najnowsze wytyczne mówią o tak zwanej suchej pielęgnacji. Dopóki kikut pępowiny nie odpadnie staraj się go nie moczyć w czasie kąpieli. Podczas zakładania pieluszki można ją wywinąć tak, aby nie zakrywała kikuta - dzięki temu będzie miał swobodny dostęp do powietrza i nie będzie podrażniany.

  • W celu takiej pielęgnacji należy używać jałowych gazików, czyścić dokładnie dno pępka wokół nasady kikuta, gdyż tam najczęściej pozostają nieczystości i mnożą się bakterie.
  • Po każdej kąpieli kikut pępowiny/ dno pępka należy dokładnie osuszyć.
  • Należy zwracać uwagą na stan kikuta pod kątem zaczerwienienia obrzęku pierścienia skórnego, pojawienia się wydzieliny bądź nieprzyjemnego zapachu. Jeżeli występują takie objawy należy wprowadzić do pielęgnacji środek odkażający.
  • Dobrze gojący się kikut pępowiny powinien odpaść po upływie 10-14 dni. Jeśli okres ten się wydłuża, występuje zaczerwienienie, obrzęk, ropna wydzielina bądź nieprzyjemny zapach należy skontaktować się z położną środowiskową lub lekarzem.

Pielęgnacja pośladków

  • Zmieniając pieluszkę kontrolujemy pośladki, wszystkie fałdki i załamania.
  • Skóra pośladków powinna być czysta i sucha. Na zdrową skórę można stosować preparaty natłuszczająco - nawilżające, które zabezpieczają przed podrażnieniem, ułatwiają usuwanie zanieczyszczeń.
  • Do mycia pośladków należy używać wody z dodatkiem środków myjących utrzymujących właściwe pH skóry.
  • Higiena intymna noworodka dziewczynki nieco różni się od pielęgnacji chłopca.
    - Chłopcu w pierwszym roku życia nie należy odciągać napletka zarówno podczas, jak i po kąpieli. Należy umyć prącie, mosznę, okolicę pod workiem mosznowym oraz odbyt i szpary pośladków.
    - U dziewczynek oczyszczanie zaczynamy zawsze od góry do dołu, czyli w kierunku pupy. Należy przemyć wargi sromowe, krocze, okolice odbytu i szpary pośladków , a następnie dokładnie osuszyć.
    -Po oczyszczeniu i umyciu można nanieść na skórę delikatny krem, który będzie chronił przed odparzeniami.
  • Chusteczek nawilżających używamy tylko w sytuacjach wyjątkowych, koniecznych . Kiedy znajdujemy się poza domem (spacer, podróż). Wybieramy te z dobrym składem np. zawierające ok. 99% wody.
  • Jeśli na pośladkach występują zmiany (zaczerwienienie, odparzenia) po każdym umyciu i osuszeniu należy używać preparaty z cynkiem. Należy częściej zmieniać pieluszkę, stosować wietrzenie pośladków, czyli wystawiać pupę na działanie powietrza.
  • Jeżeli pieluchy, których używamy wywołują podrażnienia skóry pośladków należy zastosować inny rodzaj pieluch.

Pielęgnacja twarzy

  • Twarz noworodka przemywamy codziennie ciepłą przegotowaną wodą.
  • Oczy myjemy przegotowaną wodą miękkim gazikiem/płatkiem kosmetycznym od zewnętrznego kącika oka do środka, czyli w kierunku nosa. Należy pamiętać o tym żeby jeden gazik/płatek kosmetyczny użyć tylko raz. Ten sposób pozwoli na uniknięcie przenoszenia ewentualnych drobnoustrojów.
  • Nos jest niezwykle ważnym organem dziecka, zaliczanym anatomicznie do dróg oddechowych niedrożność nosa utrudnia karmienie oraz sen. Aby temu zapobiec należy unikać wysokich temperatur powietrza i niskich wilgotności w pomieszczeniach. Jeśli jest taka konieczność należy wkroplić parę kropli soli fizjologicznej lub specjalnego roztworu soli morskiej.
  • Uszy noworodka myje się tylko z zewnątrz używając przegotowanej wody. Należy myć tylko małżowinę uszną wacikiem dobrze wyciśniętymi, aby nie zalać przewodów słuchowych.
  • Nie wolo wkładać żadnych przedmiotów (w tym patyczków z watą) ani do ucha ani do noska.

Kąpiel noworodka

  • Kąpiel oprócz podstawowej funkcji jaką jest oczyszczenie skóry noworodka ma ona również inne funkcje - pozwala się dziecku zrelaksować, wyciszyć.
  • Kąpiel może być stosowana przed odpadnięciem kikuta pępowiny.
  • Kąpiel winna trwać 5-10 minut optymalna temperatura wody wynosi 37°C, otoczenia ok. 24°C. Pomieszczenie powinno być również wolne od przeciągów.
  • Ważny element stanowią środki do pielęgnacji dziecka. Tutaj przede wszystkim warto zastosować się do zasady im mniej tym lepiej.
  • W czasie kąpieli należy stosować środki myjące chroniące pH skóry zalecane dla noworodków i niemowląt, zapewniające jej nawilżenie i natłuszczenie. Wanienkę należy umieścić w bezpiecznym miejscu.
  • Podczas kąpieli ze środkami myjącymi nie pocieraj skóry tylko delikatnie ją obmywaj (skóra noworodka jest delikatna i naskórek może ulec uszkodzeniu).
  • Przystępując do kąpieli należy delikatnie uchwycić maluszka (np.pod paszkami ) i powoli zanurzyć w wodzie. Umyć szyję, ręce, brzuszek, nóżki oraz miejsca intymne.
  • Po kąpieli owiń dziecko w ciepły ręcznik. Nie pocieraj skóry, osuszaj delikatnie dotykając ręcznikiem.
  • Dokładnie należy osuszyć miejsca zagięć skórnych (szyja, pachy, pachwiny). Należy pamiętać o osuszeniu kikuta pępowiny.
  • Jeżeli dziecko ma gładką, zdrową, wolną od podrażnień skórę, nie ma potrzeby stosowania emolientów, balsamu czy oliwek.
  • Po kąpieli dziecko należy ubrać, na główkę można założyć czapeczkę, zawinąć w ciepły kocyk.

 

Zalecenia w zakresie pielęgnacji noworodka (Pobierz informację w pliku PDF)

Skip to content